Alper Budka [email protected]
İvme Hareketi (İVME), 2016 Anayasa referandumundan sonra Cumhuriyet Halk Partisi’nin (CHP) ‘edilgenliğine’ reaksiyon olarak doğdu. 20 Nisan 2017 tarihinde CHP Genel Merkezi’nde buluşan gençler, partide ‘ideolojik ve kuşaksal yenilenme’nin nasıl yapılacağına dair bir tartışma başlattılar.
2018 yılında o devir CHP Avcılar Belediye Lider adayı olan Turan Hançerli’yle birlikte ‘Toplumcu Belediyecilik Çalıştayı’ yaptılar. 2020’de YouTube’da ‘İvme TV’yi açtılar. 35 bireyle yola çıkan küme, toplumsal medyadan iştiraklerle kısa müddette üç haneli sayılara ulaştı.
29 Ekim 2020’de bir manifesto yayımlayarak kuruluşunu ilan eden hareketin öncelikli gayesi ‘gerçek toplumsal demokrasi’… Lakin Türkiye’de ve dünyada toplumsal demokrat partilerin ziyadesiyle merkeze yaklaşması onları “demokratik sosyalizm” tarifini kullanmak zorunda bırakıyor. Bununla birlikte içlerinde kendisini sosyalist olarak tanımlayanlar da liberal olarak tanımlayanlar da var.
İVME’nin ikinci maksadı da muhalefet blokunda bütünlüğün sağlanması… Bu nedenle Millet İttifakı’nın bileşeni partilerin gençleriyle ve HDP’lilerle de irtibat halindeler. Bu nedenle gayelerinin CHP’de hizipçilik olmadığını ısrarla vurguluyorlar. Hatta uğraşlarının CHP’den ibaret olmadığını da…
İVME üyeleri Ali Tirali, Özgür Hacıoğlu ve Kemal Büyükyüksel’le konuştuk…
CHP Türkiye’nin en eski partisi ve bir geleneği var. Siz de CHP orijinli yenilikçi bir grupsunuz. Güç bir işe kalkıştığınızı düşünüyor musunuz?
Özgür Hacıoğlu: Natürel ki… CHP’yi değiştirmek güç lakin bizim maksadımız CHP’yi değiştirmek değil, ona yeni fikirler sunmak… Toplumsal demokrat görüşlerin paha bulması halinde Türkiye kurtulacaktır ve parlamenter sisteme geri dönecektir.
Kemal Büyükyüksel: Bu çok yenilikçi bir süreç… Vizyon bir partiden öte ülkeye çıkış yolu sunabilmek… Gerçekten İVME’nin içinde, ben de dahil olmak üzere, herkes CHP’li değil…
“Geniş tabanlı bir demokratik konsensüsün kurgulanması gerekiyor ve bunu yalnızca parti seçkinlerine bırakamayız.” Medyascope TV’deki programda Momentum Hareketi’ni, Jeremy Corbyn’i, Bernie Sanders’ı örnek aldığınızı ya da onlarla bir paralellik kurduğunuzu söylemişsiniz…
Kemal Büyükyüksel: 1980’lerden sonra hükümetler değişse de çok değişmeyen siyasetler uygulandı. Toplumsal demokrat partiler de bunun içine sıkışıp kaldılar. Artık Sanders, Ocasio-Cortez, Democratic Socialists of America vb. ile neo-liberal konsensusu yıkmaya çalışan bir anlayış gelişiyor. Demokratik sosyalizm lafı da kelam konusu toplumsal demokrat çizgiden ayrışmak için kullanılan bir laf… Olağan ki bahsettiğiniz global hareketlerle paralel ilerleyen bir sürecin kesimi olarak görüyoruz kendimizi…
‘SHP, KÜRT SORUNU’NDA GÜVENLİKÇİ SİYASETLERE TESLİM OLDU’
Demokratik sosyalizm lafını biraz daha açar mısınız?
Ali Tirali: Momentum’dan da öbür demokratik sosyalist hareketlerden de ilham alıyoruz. Ama Türkiye’nin özel şartları gereği, bir açıdan CHP’nin içinde ya da toplumsal demokrat cenahta bir ideolojik ve kuşaksal yenilenme yaratırken, öbür açıdan da kendi dışımızdaki muhalefeti yok sayma lüksümüz yok. Geniş tabanlı bir demokratik konsensüsün kurgulanması gerekiyor ve bunu yalnızca parti seçkinlerine bırakamayız. Gramsciyen manada bir tarihi blok kurmak zorundayız. Toplumsal demokrasi, Bruno Kreisky’le, Willy Brandt’la, Olof Palme’yle temsil olunan çalışan sınıflardan yana ve merkezdışı durumunu kaybetti. İngiltere’de Labour’un, Almanya’da SPD’nin orta sınıflardan ibaret bir daralmaya gittiğini müşahade ediyoruz. Buna rağmen toplumsal demokrasiye nizama karşı kendi toplumsal alternatifini üreten çizgiyi yine kazandırmak gerekiyor. Türkiye’de de birebiri oldu. DYP’nin küçük ortağı olan SHP tecrübesi de berbat bir imtihan verdi. SHP çalışanlarla bağını kaybetmişti ve Kürt meselesinde 93’ten itibaren DYP’nin güvenlikçi siyasetlerine teslim oldu. “Demokratik sosyalizm” ismini de işte bu tarihî yükten azade olmasından ötürü kullanıyoruz.
İngiltere’deki Emekçi Partisi 60’larda Vietnam Savaşı’na karşı çıkmışken, Blair periyodunda Bush’un Irak Savaşı’na bilfiil dayanak olmuştu. Labour, PASOK vb. klâsik toplumsal demokrat partiler sağa ya da merkeze yaklaşırken, bunların boşluğunu dolduran SYRIZA vb. radikal sol partilerin iktidara geldiklerinde lakin toplumsal demokrat olabildikleri düşünülüyor…
Ali Tirali: PASOK, 80 sonrası merkeze yaklaşmanın tipik bir örneğiydi. 2000’lerden itibaren gitgide zayıfladı ve bugün oldukça küçük bir partiye dönüştü.
Kemal Büyükyüksel Kemal Büyükyüksel: Krizden çıkış formülünü kemer sıkma siyasetlerinde bulan konsensüs kırılmış değil. Bu global konjonktür sol partileri merkeze itiyor hala… Ancak Yunanistan dediniz, ben bunun karşısına Portekiz’i koyabilirim. Portekiz’deki Sosyalist Parti o siyasetleri reddetti, kısa devirli harcamaları artırdı ve büsbütün karşıtını uygulayarak krizden çıkmayı başardı. Yunanistan 2008 ekonomik krizinde birinci darbeyi yiyen ülke olduğundan oradan çıkışı güç oldu.
‘BAYKAL’IN CHP’Sİ ULUSALCILIĞA VE LAİKLİĞE HAPSOLMUŞTU’
Az evvel eleştirmeseydiniz, siz CHP’yi SHP’leştirmeye mi çalışıyorsunuz sorusunu soracaktım…
Ali Tirali: SHP iyisiyle kötüsüyle geçmişte kaldı. O parti Türkiye için 12 Eylül faşizminden çıkış ihtimaliydi. Başarılı olabilse Yunanistan’da “Baba” Papandreu’nun PASOK’u, İspanya’da Felipe Gonzalez’in PSOE’si, Portekiz’de Mario Soares’in Sosyalist Parti’si üzere merkez solun öncülüğünde cuntadan çıkış ve demokratikleşme dalgası yaratabilecekti. 1989 lokal seçimlerini kazanarak bunun işaretini verdi lakin 91’de başarısız oldu ve sonrasında kurulan DYP koalisyonunda gitgide bundan uzaklaştı. Buradan hareketle SHP’nin savı ve başarısızlığı bizim için tarihî bir ders olabilir. 80’lerin koşulları bugün olmadığından SHP yine inşa edilemez. CHP’nin dönüştürülmesi gereken şey çağdaş bir sol partidir. Lakin İVME’nin son amacı salt CHP’ye dair bir uğraş vermek değil zati.
Ne yazık ki CHP 2001-2010 ortasında kendisini kapalı bir kutuya çevirdi. Sayın Baykal devrinde partinin toplumsal demokrat geleneğine dair başı değerli ölçüde bulanmıştır. Ulusalcılık, Anadolu solu vs. ile siyaseti bir kültür savaşına, AKP’yle laiklik-İslamcılık hengamesine dönüştürmüştür. Bununla da yüzleşmek gerekir. Lakin yüzleşirken CHP üzere bir partinin rastgele bir devrini tekil bir halde yorumlamıyoruz. Bu haksızlık olur. Bugün Türkiye’ye mahsus bir demokratik sosyalizm geleneği kurulabilir. Bu üç kaynaktan gelebilir. Birincisi toplumsal demokrasinin Türkiye’deki tarihi tecrübesinden, ikincisi Avrupa’daki tarihî tecrübeden, üçüncüsü de dünyada 2008 sonrası gündeme gelen yeni arayışlardan…
Özgür Hacıoğlu: Kendimize geçmişten örnek arayacaksak saltanatın kaldırılmasına bakabiliriz. Biz tek adam rejimine karşı birleşmeyi hedefliyoruz. Partiye bayrak açmadık.
Kemal Büyükyüksel: SHP yenilikçiydi, dünyada 80 sonrası oluşan sol vizyonun Türkiye’deki tezahürüydü lakin sınıf siyasetinden pahalar siyasetine kaymış bir soldu. Dünyada ekonomik çatışmalar tekrar sahneye çıkıyor. Bugün geldiğimiz noktada SHP’nin mantığı yok.
Geçenlerde Ahmet Şık ve Ayhan Bilgen’in açıklamaları üzerinden yeni parti konuşulmuştu. Ya oralardan bir SHP gelirse?
Ali Tirali: Kulağımıza çalınan şeyler oldu. Tam bilmediğimizden köşeli şeyler söyleyemeyiz. Türkiye’de Marksist sol partilerin üzerinde meyyit toprağı var. Bu parti yeni bir örgütlenme isteği, yeni bir hareketlenme sağlayacaksa bunu olumlu karşılarız. Bahsi geçen beşerler hem söyledikleriyle, hem de yaptıklarıyla Türkiye siyasetinin yüz akı insanlardır. Bu parti ittifaklar stratejisi içinde kilit rol oynayabilir.
Özgür Hacıoğlu Özgür Hacıoğlu: İkisine de bakışımız olumlu yönde… İmkânımız olsa Bilgen’le görüşmek, fikir alış verişinde bulunmak isteriz. Yalnızca fikirlerinden ötürü biri mahpusta, öbürü de yıllarca mahpus yattı ancak onlar susmadılar, susmuyorlar; dayanak olmalıyız.
‘HDP’Yİ YALNIZ BIRAKIRSAK, SIRA CHP’YE GELECEK…’
CHP’nin HDP ile gerçek politikle de çelişmeyecek halde daha iyi bir bağlantı kurması gerektiğini düşünüyorsunuz. Oradan devam edelim isterseniz.
Ali Tirali: Bir demokrasi için en kıymetli olan şey oy ve temsildir. Elbette HDP’yi eleştirdiğim bahisler var ancak Türkiye’de bir kesitin temsilcisidir. Ona siyaset alanının bırakılmaması hem demokratik kurumları tahrip edicidir, hem de terörizmin ekmeğine yağ sürmektedir. Biz CHP ve HDP ortasında diyaloğun ve işbirliğinin geliştirilmesini isteriz lakin bu her şeyden evvel siyasi aritmetik problemidir. Türkiye’de muhalefet blokunun bir oya bile muhtaçlığı vardır. Bir oy bile küstürülmemelidir. Bu ittifakın mimarlığını yapacak olanlar da alışılmış ki tüm bunları düşüneceklerdir…
Özgür Hacıoğlu: HDP’yle bir halde ittifak yapılması gerekiyor. Aksi, demokrasiyi reddetmek olur. Büsbütün Türkiye Cumhuriyeti anayasasına nazaran kurulmuş bir parti… Mahpusa giren HDP’liler de devletin kurumlarından pak kağıdı alarak aday olmuş bireyler. Burada olay ÂLÂ Parti’nin milliyetçilerini terörize ederek CHP’yi terörle işbirliği halinde göstermek… CHP, HDP’yi muhakkak yalnız bırakmamalı, zira HDP yalnızlığa terk edilirse, peşinden gelecek atak CHP’yi açıkta bırakacaktır.
Kemal Büyükyüksel: Şunu da unutmamak lazım, 7 Haziran’da HDP’nin çok başarılı olması yalnızca iktidarı zayıflatmadı, PKK’yı da zayıflattı. Zira sivil siyasette var olabildiklerini gördüler. Yani HDP’nin dışlanması kime yarıyor, onu da sormak lazım. HDP’yi şeytanlaştıracak bir pozisyona ittiğinizde, onunla diyaloga girebilecek bir muhalefet partisini de töhmet altında bırakıyorsunuz. HDP’yi terörizmle eşleştir, HDP’yle konuşan herkesi terörizmle özdeşleştir. Kolay bir stratejik telaffuz geliştirebilirsin bununla…
Ali Tirali: Bir de şu iki yüzlülük var. HDP’nin terörizmle bağlantısı sabit görülürse AYM kapatır. Lakin bu parti kapatılmıyor. Belediye liderleri hata işlemişlerse YSK kararıyla aday yapılmazlar. Lakin bu partiden birileri lider, meclis üyesi seçiliyor, ondan sonra bir anda üyelikleri düşürülüyor. Onların bir formda kum torbası üzere, vebalı, cüzzamlı üzere sistemin kenarında bulundurulmasından fayda umuluyor. Cumhur İttifakı tabanı bununla konsolide ediliyor.
‘BAZI DÜZGÜN PARTİLİLER CUMHUR İTTİFAKI’NDAKİLERDEN FARKSIZ’
Gündemde yeni anayasa tartışması var. CHP, GÜZEL Parti, SAADET ve HDP’nin birlikte bir taslak hazırladığı söyleniyor. Bu bahis DÜZGÜN Parti’nin içinde de bir krize neden oldu. Siz ne düşünüyorsunuz?
Ali Tirali: Türkiye’ye çağdaş demokratik bir anayasa lazım. Muhalefet partilerinin bir taslak hazırlaması olumludur. Hatta buna TKP, TİP, DEVA, Demokrat Parti, Gelecek Partisi ve başkalarının de girmesi gerekir. Zira 61 ve 82 anayasaları, askeri müdahalelerden sonra süngülerin gölgesinde yapılmıştı. Bugün gücünü uzlaşmadan alan geniş iştirakli bir anayasa yapmak gerekir. Bunu YETERLİ Parti’deki birtakım simalar eleştiriyorlar. Ancak bunlar aslında demokratikleşmeyi çok da içine sindiremeyen ve aslında zihniyet olarak Cumhur İttifakı içindekilerden farklı olmayan siyasetçilerdir.
Kemal Büyükyüksel: Anayasa ideolojik değildir, kapsayıcı bir şeydir. Rastgele bir siyasi partinin önerisi alınabilir, bundan doğal bir şey yok. Yalnızca muhalif kümelerle değil, tüm kümelerle görüşülmeli. Zira bu Türkiye’nin anayasası olacak. AK Parti’yle ve MHP’yle de diyalog kurmak gerekir. Bu türlü olmak zorunda…
DEVA’nın ve Millet İttifakı’nın bileşeni partilerin gençleriyle de görüşüyorsunuz fakat bu temaslar sizin için ikincil gaye galiba?
Ali Tirali: Evet, ikincil amaç… DEVA’dan birileriyle görüşen arkadaşlarımız var fakat resmi bir bağımız olmadı. DEVA’daki birtakım genç siyasetçiler özgürlükler konusunda gerçekten övgüye layık çıkışlar yaptılar. Kendilerince Batı stili, liberal merkez siyaseti ortaya koymaya çalışıyorlar. Bu kıymetli… Onlar da bir toplumsal kesiti temsil ediyorlar. Türkiye’deki demokrasi bloku içinde yerleri olacaktır. Dikkatle izliyoruz.
‘STALİNİSTLERLE YAN YANA GELEMİYORUZ, ZİRA…’
Sizi liberallikle itham ettiler hatta CHP’den çok DEVA’ya yakıştıranlar oldu.
Ali Tirali: Bunlar gülünç şeylerdir. Türkiye’de bilhassa Marksist sol içinde bir kesim var. Bunların son derece Ortodoks Marksizm algıları var. Kendilerini 30’lu yılların Sovyetler Birliği’nde sanıyorlar. Ve solun tek muteber biçiminin başlarındaki Stalinist sol olduğunu düşünüyorlar. Biz demokratik sosyalizm yapıyoruz. Biz de sonuçta Marksist literatürü, daha sonra bilhassa II. Enternasyonel çizgisini, 1910’daki 20’lerdeki toplumsal demokrat partilerin teşekküllerini ve genel sol çizgiden farklılaşmalarını inceledik. Bizim onlarla paylaştığımız bir sol vizyon yok. Ama onların Türkiye’deki demokratikleşme ajandası ismine bizimle yan yana durmalarını isterdik. Yan yana gelmiyorsak, bu onların sekterlikleridir, dar kafalılıklarıdır.
Özgür Hacıoğlu: İVME, DEVA’dan evvel de vardı. DEVA’ya yakın gösterilmemizin sebebi mavi rengi kullanmamız. Toplumsal medyada birbirimizi takip etmek, birbirimize muhakkak bahislerde ileti atmak dışında yakınlığımız yok. Bu ortada SOL PARTİ’nin (eski ÖDP) rengi de mavidir. Mavi
Ali Tiralı renk güzelimize gitti. Bu kadar kolay. A Haber tipi niyet şekli bizi bu kadar zehirlememeli.
Lakin aranızda tek tük de olsa liberaller var…
Özgür Hacıoğlu: Kendine liberal sol diyen de var, liberal diyen de var, hatta TKP çizgisinde arkadaşımız da var. Ancak bunların hepsi oturup tartışırken mevzuya kendi açılarından açıklık getirmeye çalışıyorlar. Bu da bizim istediğimiz armoniyi yaratıyor. Öbür türlü CHP’nin Gençlik Kolları üzere olurduk.
CHP Gençlik Kolları’ndan farkınız nedir?
Ali Tirali: Öncelikle tüzük gereği Gençlik Kolları 30 yaş altı insanların örgütlendiği bir kurumdur. Bizim içimizde 30 yaşın altında da üstünde de beşerler var. Sonuçta Gençlik Kolları özerkliği olsa da parti hiyerarşisi içinde bir kurumdur. Biz de ideolojik manada yakınız ancak parti dışında bir şey yapıyoruz. Onlarla ortamızda bir çelişki yoktur. Orada vazifeli olan birçok kişi de arkadaşımızdır.
‘Z NESLİ GENÇLİĞİ RAP MÜZİKLİ KLİPLERLE KAZANILMAZ’
Pekala Z nesli konusu da gündemde… CHP’nin bu jenerasyonun sıkıntılarına ve beklentilerine yönelik kâfi çalışması var mı?
Ali Tirali: Gençliği bu türlü harflere hapsetmemek gerekir. Türkiye’de genel olarak bir gençlik sorunu var. Bunu ne CHP, ne de başka partiler, ne kadar derinlemesine kavrayabiliyor, bununla ilgili kuşkularım var. Türkiye’de genç işsizliği ve yoksulluğu müthiş seviyede ve bununla ilgili hiçbir şey yapılmıyor. Anketlerde gençlerin yurtdışında yaşamak istediği görülüyor. İktidara aday bir partinin bu gençleri ülkeye kazandırması gerekiyor ve bu bu türlü rap müzikli klipler hazırlayarak olmaz. Bu ortada deminki Stalinizm konusuna bir şey daha ekleyeceğim. Stalinizmin solu lekeleyen bir şey olduğunu düşünüyorum. Gulaglarla, müthiş insan hakları ihlalleriyle, Holodomor’la, Kırım Tatar sürgünüyle tarihî olarak özdeşleşmiş bir anlayıştır Stalinizm. Stalin’i 2020 yılında “halkların babası” gören bir zihniyet günümüz solunu yansıtamaz.
‘Y NESLİ CHP’LİLER DEVLETÇİ MİLLİYETÇİ DEĞİL’
CHP’ye yönelik şöyle bir tenkit, daha doğrusu bir algı var. CHP’lilerin son analizde devletçi, milliyetçi ve Kemalist olduğu, partinin bugün açılımlar ve ittifaklar yapsa da gelecekte aslına rücu edeceği… Siz bana röportajdan evvelki sohbetimizde Y jenerasyonu CHP’lilerin devletçi milliyetçi olduğunu düşünmüyoruz demiştiniz. Buradan devam edelim isterseniz…
Ali Tirali: Bu imaj 2002-2010 ortasında CHP’ye yapıştı. Mesela Canan Arıtman diye bir milletvekili vardı. “Abdullah Gül’ün ailesi Ermeni kökenlidir” demişti. Ve ben çok üzülüyorum, bunu dediği için ihraç edilmemişti. Ermeni vatandaşlarımız da Türkiye’nin bütün vatandaşları kadar saygındır. Vatandaşlık etnik kökene değil, bu ülkeye ilişkin olmakla ilgili bir kavramdır. Aslında CHP’nin bu devirde kendi iç tartışmaları, bu halin ötesinde çok daha çoğulcu eforları da mevcuttu. Lakin bunlar çok yetersiz kaldı. Maalesef HDP’lilerin başında da CHP’liler hakkında bu türlü bir ön yargı vardır. Bunları değiştireceğiz demeyeceğim, zira çoktan değişmiş olması gerekir.
Kemal Büyükyüksel: Türkiye’de bu kadar uzun mühlet ayakta kalan parti yok. Hasebiyle CHP’nin yükünü taşıyan parti de yok. Lakin dünyada onunla karşılaştırabileceğimiz örnekler var. Mesela Amerika… Bir vakitler Demokrat Parti güneyden, beyazlardan oy alırdı. Bugünkü Cumhuriyetçi seçmeni temsil ediyordu. Irkçı ve köleliği savunan fikirleri vardı. Yani bu kadar uzun partiler dönüşürler. O denli kapanıp yine açılmazlar. Her yeni fikir bulmaya çalıştığımızda yeni bir parti açalım! Bu bizim ilerleyemediğimizi gösterir. Biz daima parçalanarak yenileniyoruz fakat bakıyorsunuz dünyanın en sağlıklı demokrasilerinde partilerin ömrü uzun oluyor.
Kemalist olmayan biri CHP’de yer alabilir mi?
Kemal Büyükyüksel: Niçin olmasın? Ayrıyeten Kemalistten kastınız ne? Onu da size sormak isterim.
Ben yalnızca soruyorum. Tanım yapamıyorum.
Kemal Büyükyüksel: Altı ok mu? Ne? Yani o kadar yoruma açık ki. Kendilerine Kemalist diyenler Kemalist olmayabilir, demeyenler Kemalist olabilir. CHP’nin bu etiketle tanımlanmasının devrinin geçeceğini iddia ediyorum. CHP’nin ayakta kalabilmesi kendini yenileyebildiğinin göstergesidir. Yoksa 60’lardaki ve 70’lerdeki dönüşümünü sağlayamazdı.
Ali Tirali: CHP tarihinde en kritik dönemeçlerden biri 1959’da 14. Olağan Kurultay’da ilan edilen birinci amaçlar beyannamesidir. Bu aslında CHP’nin çağdaş politik vizyonunu yaratmıştır. Ve ortanın solu açılımına da temel olmuştur. Çoğulcu demokrasi, toplumsal adalet, hukukun üstünlüğü, bütün kavramları kendisinde toplar. Daha sonra 60’larda 70’lerde CHP gitgide toplumsal demokrat bir partiye dönüşürken Atatürk unsurları dediğimiz şey Türkiye’deki toplumsal demokrasinin yerli köklerinden birini oluşturmuştur.
‘CHP HAZIR, ZİRA SELİN SAYEK BÖKE’Sİ VAR’
Siz CHP’nin iktidarın ürettiği kültürel gündemlerden çok iktisat konusunu gündemleştirmesi gerektiğini söylüyorsunuz. AK Parti bakanını değiştirdi ve bugünlerde yeni ekonomik planını açıkladı. Sizce CHP buna yanıt verebilecek hazırlıkta mı?
Ali Tirali: CHP saflarında ülkemizin en iyi iktisatçılarından Selin Sayek Böke vardır. Ülkenin bütün problemlerine bihakkın vakıf ve gerekli tahlilleri de toplumsal demokrat çizgide sağlayabilecek değerli bir iktisatçıdır. İkinci olarak da sayın Albayrak’ın vazifeden alınması bir göz boyamadır. Uzun vadede gidişatı etkilemeyecektir. Çünkü AKP’nin iktisat vizyonu iflas etmiştir. Türkiye’de yüzde 99 yüzde 1’e bakıyor. Geniş halk kitleleri fakirken, türedi bir sermaye sınıfı ülkenin nimetlerini ve doğal kaynaklarını insanı isyan ettirecek bir pervasızlıkla tüketiyor. İşte Ünye’deki, Soma’daki, Ermenek’teki direnişler bunu göstermektedir.
Kemal Büyükyüksel: 18 yıllık iktidarın iflasını halka ödetecekler. Tahlil yolları çok eski tip, IMF’den ve Dünya Bankası’ndan da kabul görmüş çıkış sistemleri… Acı reçete falan biraz eski laflar ve aslında IMF’ye bu kadar karşıyken IMF’nin klasik geleneksel durumunu uygulayarak krizden çıkmaya çalışmaları da çok ironik… Lakin bunu yapsalar bile yatırım için inanç ortamı gerekiyor. 2001’de inanç kaybı olmuştu, zira kurumlar ortasındaki çatışma çok yüksek bir noktaya ulaşmıştı. Bugün de inanç kaybı var, zira kurumlar çöktü…
Selin Sayek Böke’yle samimi bir bağınız var anladığım kadarıyla… CHP’de kendinizi yakın hissettiğiniz öbür siyasetçiler de var mı?
Özgür Hacıoğlu: Samimiyetin ötesinde makul prensipler üzerinden çalışma yürütmek çok daha gelecek vaat eden bir şey. Halihazırda jenerasyonumuzdan partide kıymetli misyonlarda olan ve birlikte çalıştığımız arkadaşlarımız da var.
‘SURİYELİLERİ GAYE GÖSTERMEK SOSYALİZM ANLAYIŞIMIZA TERS’
Partide beğenmediğiniz bir şey var mı? Mesela Suriyeliler konusunda parti etraflarının tavrını nasıl değerlendiriyorsunuz?
Özgür Hacıoğlu: “Halkın alamadığı yardımları Suriyeliler aldı” diyerek amaç gösterirsek bir çatışma ortamını alana sürmüş oluruz. Bu bizim demokratik sosyalizm anlayışımıza alışılmamıştır. En son Aykut Erdoğdu’nun tekneyle gezip, “efendim bu tekneler de kıymetli değil, yalnızca 150 bin TL demesi” mesela… O tekne 64 taban fiyata denk geliyor ve bir kişinin 5.5 yılda kazanması demek… Biz halkı dinleyip gerisinden bu manzarayı paylaşırsak bunda bir çelişki var. Hakikaten Erdoğdu bir arkadaşımızla münakaşaya girdi ve tweet’ini silmek zorunda kaldı.
Kemal Büyükyüksel: Toplumsal medyada CHP’nin kimi şeylere geç karşılık vermesi, pasif kalması ya da birtakım mevzularda AKP’nin peşine takılması eleştiriliyor. Açıkçası bu tenkitlerin haklı bir tarafı olduğunu düşünüyorum. CHP çok eski bir parti, o yüzden yerleşik bir nizamı de var. Anti-sistem bir parti olması çok sıkıntı. Yani sistemi eleştirirken büsbütün sistemci bir parti durumuna düşmemeleri gerektiğini düşünüyorum.
İVME üyeleri kimlerdir?
Ali Tirali: 1985 doğumlu. İtalyan Lisesi’ni bitirdi, Doğuş Üniversitesi’nde Memleketler arası Bağlar okudu, École des hautes études en sciences sociales’de (EHESS) tarih yüksek lisansı yaptı, hala EHESS ve Boğaziçi Üniversitesi’nde Bizans tarihi alanındaki doktorasını sürdürmektedir. Toplumsal Demokrasi Vakfı (SODEV) idare konseyi üyesidir.
Özgür Hacıoğlu: 1990 doğumlu. Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi’nde Konaklama İşletmeciliği okudu. Marmara Üniversitesi’nde Küresel Pazarlama üzerine yüksek lisans yaptı. Hala İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilimler ve Memleketler arası Münasebetler kısmı öğrencisi. 2010’dan beri CHP’nin üyesi.
Kemal Büyükyüksel: 1991 doğumlu. Sabancı Üniversitesi’nde Toplumsal ve Siyasal Bilimler okudu. Central European University’de Siyasal Bilimler üzerine yüksek lisans yaptı. Koç Üniversitesi’nde Memleketler arası İlgiler kısmında doktora yapıyor. Demokrasi, demokratik gerileme, ekonomik eşitsizlikler ve siyasi ideolojiler üzerine ağırlaşıyor.
Gazete Duvar
