KÖLN – Geçtiğimiz ay Sol Parti Federal Parlamento Milletvekili Sevim Dağdelen’ın Merkel hükümetine verdiği soru önergesine hükümetin verdiği karşılıkla, davacıların kurmuş olduğu Avrupa Türk- İslam Birliği’nin (Atib), Alman İslam Konferansı’ndan dışlanmayacağını öğrendik. Birebir yanıtta Federal İçişleri Bakanlığı tarafından siyasal İslamcılığa atfedilen derneklerin gelişiminin de dikkatle ve tasayla takip edildiği belirtiliyordu.
Almanya Federal Anayasayı Muhafaza Dairesi’nin yıllık raporuna nazaran, Almanya’da çok sağcı Türklerin sayısı 11.000. Bu, anti semitik, Ermeni, Kürt, Alevi, Ezidi, solcu ve Erdoğan’ı eleştirenlere karşı düşman olan örgütlü toplam en az 11 bin kişi var demek.
Bu bireyler yalnızca ülkücü derneklerinde örgütlü de değiller. Daha evvelce de bildiğimiz üzere geçmişte AKP milletvekili olan Metin Külünk artık yasaklı olan Osmanen Germania derneğine mali ve lojistik takviye vermişti. Son olarak Sedat Peker de Külünk’ün aracılığıyla Almanya’daki ülkücü dernek ve bu ideolojideki tertiplere birkaç defa yüklü ölçüde para gönderdiğin itiraf etti. Tüm bunları ciddiye alması gereken Almanya hükümeti ise Almanya Anayasası’na düşman, Erdoğan’a tabi bu kümelere karşı gözlerini kapamayı tercih ediyor. Almanya hükümeti muhakkak ki hala bu yapılarla diyalog içerisinde kalmayı tercih ediyor.
Geçen çarşamba, gazeteci Erk Acarer, Berlin’deki konutunun avlusunda üç kişi tarafından atağa uğradı. Alman güvenlik makamları, cürmün ardında kimin olduğunu şimdi bulamadı. Lakin Acarer daha evvel aldığı tehditlerden yola çıkarak saldırıyı yapanların Erdoğan yanlıları olduğundan şüpheleniyor. Acarer’in kuşkusunda doğruluk hissesi olduğunu düşünmek için üstte bahsi geçen dernek ve tertiplerden, onların gerçekleştirdiği evvelki tehditlerden, MİT’e bağlı binlerce kişinin Almanya ve Avrupa’da olduğu bilgisinden yola çıkarsak gereğince sebebimiz var. 2016’dan beri Diyanet’e bağlı Ditib’in Erdoğan ve AKP hükümetini eleştirenlerle ilgili bilgileri Ankara’ya gönderdiği de kamuoyu tarafından biliniyor. Erdoğan rejiminin son yıllarda yurtdışındaki tesirini daima olarak genişlettiğini de yaptıkları operasyonlardan takip etmek mümkün.
Erdoğan ve hükümetine karşı çıkan herkes ya atağa uğruyor ya da tehdit ediliyor. Yeşiller’den Federal Parlamentosu milletvekili Cem Özdemir, Sol Parti Federal Parlamento Milletvekili Helin Evrim Sommer, akademisyen Burak Çopur, Almanya’da sürgündeki gazeteciler Can Dündar, Hayko Bağdat, Kürt gazeteci Fehim Işık, tertipli mevt tehditleri alan isimlerden yalnızca kimileri.
Bu tehditler yalnızca Almanya’yla da hudutlu da değil. Örneğin geçen aralık ayında MİT tarafından görevlendirildiğini tez eden Ö. Yılmaz’ın Avusturya polisine teslim olup Yeşiller Milletvekili Berivan Aslan’ı öldürmek için görevlendirildiğini tez etmesinden bu yana Aslan polis muhafazası altında yaşıyor.
Belçika, Danimarka, Hollanda, İtalya; AB içerisinde nerede olursa olsun Erdoğan’a muhalif olan herkes bir biçimde ya tehdit ediliyor ya da hücuma uğruyor. İşin en garip tarafı bu ülkelerin yetkililerinin Ankara üzerinden koordine edilen bu tehditleri gereğince ciddiye almıyor olmaları. Erk Acarer tehditler alan bir gazeteci olmasına karşın nedense Alman polisi bir muhafaza sağlamayı düşünmemiş.
Bırakalım Avrupa hükümetlerinin yaşanan tehdit ve hücumlara karşı tedbir almalarını bilakis AKP ve Cumhurbaşkanı Erdoğan iktidarında Türkiye’de demokrasi ve hukukun üstünlüğü her geçen gün gözle görünür bir biçimde gerilerken, gerek Mülteci Mutabakatı kapsamında gerekse AB’ye iştirak öncesi yardım ve fonlarından milyarlarca euro para veriliyor.
AB’nin 2014-2020 yılları ortasında Türkiye’ye 3,19 milyar euro ayırdığı belirtiliyor. 2021 ile 2027 yılları ortasında Türkiye’ye ve öbür altı aday ülkeye 14,2 milyar euro ödenmesi bekleniyor.
Hristiyan Demokrat Birliği (CDU), Toplumsal Demokrat Parti (SPD), Hür Demokrat Parti (FDP) yahut Yeşillerin de ortalarında bulunduğu çabucak her partiden siyasetçilerin davacılarla bir biçimde temasları bilerek yahut bilmeyerek olabiliyor. Hatta kimi milletvekillerinin vakit zaman ülkücü hareketin kimi tertiplerine katıldıklarını da biliyoruz.
Fransa ve Avusturya ülkücü derneklerini, işaretlerini yasaklayan ülkeler olurken Almanya’da davacılar ve onlara ilişkin dernekler yalnızca izleniyor, lakin yasak değil. Geçtiğimiz yıl kasım ayında Federal Meclis, CDU, SPD, Yeşiller, Sol ve FDP’nin partiler ortası verdiği bir önergeyle Merkel hükümeti ülkücü derneklerine yönelik getirilecek bir yasağı gündemine aldı. Uzun bir araştırma ve inceleme yapıldıktan sonra bu yasağın hangi dernekleri kapsayacağına karar verilecek. Lakin bu yasağın CDU-SPD hükümeti tarafından çıkarılmayacağı artık çok net. Ülkücü harekete bağlı derneklerin Almanya’da yasaklanıp yasaklanmayacağı konusu 26 Eylül’de yapılacak seçimlerin akabinde yeni kurulacak hükümete kaldı.
Türkiye’de Erdoğan ne kadar agresif olursa onun uzantısı olan Avrupa’daki destekçileri de bir o kadar agresifleşiyor. Tehdit ve saldırganlıklarını arttırıyor. Bu yüreği de yalnızca Ankara’dan aldıklarını söylemek gerçeği yarım okumak olur. Başta Almanya hükümeti ve makamları olmak üzere birçok ülkenin önderi Ankara ile bilhassa mültecileri ülkede tutması üzerinden bu taarruz ve tehditlere göz yumuyor. Almanya’da yahut öbür bir Avrupa ülkesinde rastgele bir muhalif gazetecinin yahut siyasetçinin başına gelecek şiddet olayından en başta buna göz yummayı tercih eden hükümetler sorumlu olacaktır.
Gazete Duvar
