Salgın periyodunda gelen borç tebligatlarındaki yığılmaya dikkat çeken muhtarlar, “İnsanlar güç durumda. Dünyada her şey çok rahatmış üzere imaj verilmesin. Buradan 10 kişi geçiyorsa 9 kişi borçlu, icralık. Bu kadar insan bunları yaşarken biz her şey çok hoşmuş üzere davranamıyoruz” dedi.
‘ARTIK POSTALARLA BAŞ EDEMİYORUZ’
Giderek artan icra belgeleri ve vatandaşların haciz baskısı altında kalmasını pahalandıran Zeytinburnu Veliefendi Mahallesi Muhtarı Derya Akkılıç, yaklaşık 40 bin nüfuslu mahallede her gün yüzlerce evrak aldıklarını söyledi. 2 yıldır muhtarlık yaptığını söz eden Derya Akkılıç, “Pandemi sürecine gelmeden evvel işimiz biraz daha kolaydı. Fakat bu pandemi süreci bizim bütün dengelerimizi bozdu. Kaymakamlığımız, Zeytinburnu Belediyemiz, İstanbul Büyükşehir Belediyemiz ve biz daima birlikte çalışıyoruz. İnsanlara takviye olmaya çalışıyoruz, fakat kâfi değil” dedi. Akkılıç şunları söyledi:
“Ciddi manada külfetli bir süreç var. İşsizlik var. Pandemiden ötürü kapalı bir sürü alanımız var. Kapalı alanda çalışan insanlarımız şu an işsiz. İşsizlik parası alıyorlar fakat çok az bir para. Olağan bir mesken geçindirmeye yetmez. Burada kiralar en ölüsü bin 500, bin 600 TL. Bir kişinin maaş en makûs 3 bin olması gerek ki kirayı faturaları ve konutun pazar masrafını karşılayabilsin. Biz önemli manada meseleler yaşıyoruz burada. Ve yaşamaya da devam edeceğiz, büyük bir ihtimalle o denli görünüyor. Zira baktığımız vakit her gün yüzlerce evrak alıyoruz postacımızdan. Dağıttıklarının haricinde. Konutunda olmayanların evrakları bize geldiği vakit. Bunları görünce insan biranda ürkmeye başlıyor açıkçası. Zira önemli manada icra belgelerimiz, önemli manada trafik cezalarımız var. Devletimizin bu noktada trafikle alakalı biraz daha esnek davranması gerekir hele de bu süreçte. Olması gereken bu. Zira biz artık postalarla baş edemiyoruz.”
‘VATANDAŞ REAKSİYON GÖSTERİYOR LAKİN ALMAK ZORUNDAYIZ’
Akkılıç durumu şöyle anlattı: “Üç ayda bir gelen evrakları imha ediyoruz. Günlük yaklaşık 70, 80 ortası değişiyor. Lakin önemli evrak var herkesin de gördüğü üzere. Biz bunları dağıtırken beşerler reaksiyon gösteriyor. İşte ‘Niye aldınız?’, ‘Niye kabul ediyorsunuz?’. Ancak biz bunu almak zorundayız. Biz postacıya isteyerek ‘Bize getir’ demiyoruz. Devletin vermiş olduğu bir vazife bu ve biz de bunu yerine getiriyoruz. Birçok insan ‘Alıyorum lakin ödemeyeceğim’ diyor. ‘Ödemem mümkün değil’ diyor. Trafik cezası tebligatı alan otomobil sahipleri bir nebze dahi iyi durumdalar. Lakin icra gelen birçok insanımız var ve bunları karşılamaları mümkün değil. Artık devletimiz buna nasıl bir tahlil bulacak onu bilmiyorum. Lakin katiyetle bir tahlil olmalı. Bu borçlanmalara, bu faturaların yükselmesi insanları çok sıkıntı durumda bıraktı.”
‘BÖYLE GİDERSE TÜRKİYE’Yİ KAOS BEKLER’
İstanbul Muhtarlar Federasyon Lider Yardımcısı ve Ataşehir Aşıkveysel Mahallesi Muhtarı Hasgül Bakır de “7 yıllık muhtarım ikinci dönemim, pandeminden ötürü icralar daha da çoğaldı” dedi.
“İster istemez insanlarımız işsiz kaldı. Gerek fiyatsız müsaadeye çıkardılar gerek işsizlik nedeniyle işten çıkardılar. Kapalı her yer. Ondan ötürü bu icralar çoğaldı” tabirini kullanan Bakır, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Daha doğrusu insanların aile huzurları da kalmadı. Bırakın icrayı ailede huzur kalmadı. Aile mahkemeleri de çoğaldı. Boşanmalar çoğaldı. Önümüzdeki evrakların yüzde 80’ni mahkeme, icra. Allah kimseyi düşmanımı dahi bu duruma düşürmesin. Çok güç durum. Anlatamayacağım o mevzulara girdiğimiz vakit işin içinden çıkamıyoruz. Geçen bir kardeşimiz geldi elinde bir evrak var kanser evrakı. Eşi kanser. Ve muhtarını aradım yanlışsız. Ayağında çorabı yok. Genç, eli ayağı tutuyor fakat iş yok.
‘HER GÜN FATURASINI ÖDEYEMEYEN BİRİ ARIYOR’
Şu an Türkiye’nin en büyük külfeti işsizlik. İnşallah bu pandemi olayı bir an evvel biter. Her yer açılır. Vatandaşlarımız da işine gücüne bakar meskenine ekmeğini götürür. Bu türlü giderse sahiden Türkiye’yi bir kaos bekler. Herkesin kredisi var. Borçları var. Beşerler kredilerini nasıl ödeyecek? Çok sıkıntı anlarla karşılaşıyoruz. Duygusal anlar yaşıyoruz. Muhtarları da sahiden çok üzüyor. İnanın bizim aldığımız maaş minimum fiyat. Öteki bir gelirimiz yok. İnsanlarımıza aracılık yapıyoruz. Her gün biri arıyor elektrik faturalarını ödeyememiş, mahkemelik olmuşlar. Az evvel kendiniz şahit oldunuz birebir şahit oldunuz. Geldi, çocuklarına süt istedi. Yani imkanlarımız olsa da biz insanlarımıza daha fazla yardımcı olsak. Allah sonumuzu hayır getirsin. Günlük 4, 5 aileye icra geliyor. Yüzde 40 icralık ve mahkemelik evrak geliyor.”
‘EKMEK ALAMADIĞIM GÜNLER OLUYOR’
Hakkında çıkarılmış üç farklı icra kararı bulunan ve ekmek bile alamadığı günler olduğunu lisana getiren Perihan Taş, ise şunları söyledi:
”Veliefendi’de oturuyorum. İki çocuk annesiyim. Üç tane icramız var. Öncesinde çalışıyordum o vakit maaşımdan kesiliyordu icralar. Eşim de çalışamıyor. Kızımın bir adedinin toplumsal tahsil zahmeti var, akademik dayanak alıyoruz. Mağduruz. Devletten aldıklarımız kâfi gelmiyor. Kıt kanaat geçinmeye çalışıyoruz. Konut sahiplerinin hiç vicdanları yok, devamlı artırım yapıyorlar. Konut temizliklerine gidiyordum pandeminden evvel merdiven silmeye gidiyordum, lakin artık kimse çağırmaz oldu. Koronadan ötürü çocukları artık bir yere bırakıp çalışmaya gidemiyorum güvenemiyorum. İki kız çocuğu olduğu için herkese bırakamıyorsunuz. Ailem burada değil. Abim var o da evli o da kiracı. Meskenimiz yandı. Samsun’da. Yardım gelecek ki yapılsın. Mağduruz açıkçası. Bizim üzere durumda olanları araştırsınlar, baksınlar. Tamam benim üzerimde bir konut görünüyor, lakin o yerde yanık bir mesken var. Hiçbir gelir yok. Ayrıntılı bir formda araştırsınlar, gelsinler baksınlar. Kimseden saklımız gizlimiz yok. Ayırt etmesinler. Ayrımcılık olmadan. Var olup yok gösterenlere değil, sahiden yok olanlara yardım etsinler. Zira onlar daha çok yardıma muhtaçlar. Ben inanıyorum bu biçimde olursa bizim üzere muhtaç olanlara daha dayanak olurlar.
Ekmek bile alamadığım günler oldu benim. Fakat bir halde ‘Allah rızkını keserse hayatını alırmış’ diye bir laf var, onu bekliyoruz. Çok üstlere çıktık. Ben kendi şahsıma çok fazla çıktım lakin iki çocuğuma sarıldım. Onlar bana baktı ben de onlara baktım. Yapabilecek bir şey olmadığı vakit da kaygımı anlattığım vakit da nasıl diyeyim karşısındakine dilenciymiş üzere. Bunu bu türlü bu halde anlattığım vakit da yanlış anlaşılmaktan çok korkuyorum. Bu zorluklarla başa çıkamıyoruz açıkçası. Biraz daha özverili olup biraz daha yardım eli uzatılabilir. Mesela bir af gelebilir bu icralara. Ya da yarı yarıya ödeme üzere bir şey yapılabilir.” (ANKA)
Gazete Duvar
