İZMİR – Soma ve Ermenek’te maaş ve tazminatlarını alamayan maden emekçileri, haklarının ödenmesi konusunda rastgele bir adım atılmaması halinde 12 Ekim’de Ankara’ya yürüyecek.
Karaman, Ermenek’te yıllardır Özbey ve Uyar ailelerine ilişkin şirketlerce tazminat ve fiyat alacakları gasp edilmiş Cenne ve Seba Maden Ocağı emekçileri, 12 Ekim’de Ermenek’ten çıkarak şirketin Konya’daki yem fabrikası önünde 3 gün çadır kuracak. Burada da bir tahlil üretilmezse, Ermenek’te 2014 yılında su baskını nedeniyle hayatını yitiren 18 personelin her biri için, 1 gün olmak üzere, 18 gün boyunca yürüyerek Ankara’ya gelecekler.
UYAR MADENCİLİK ÇALIŞANLARI DE BAŞŞEHIR YOLUNDA
Manisa Soma’da 8 yıldır tazminatları ödenmeyen Uyar Madencilik emekçileri ise 12 Ekim’de ilçe meydanında toplanacak. Beşyol’da bulunan Madenci Anıtı’na yürüyecek madencilere burada bir uğurlama merasimi yapılacak. Madenciler, merasimin akabinde Soma’da ölen 301 madencinin mezarlarını ziyaret ederek, Ankara’ya hakikat yola çıkacaklar. Soma katliamında hayatını kaybeden 301 madencinin her biri için 1 km. olmak üzere 20 gün boyunca yürüyecekler. Yürüyüşün sonunda iki kol Ankara’da birleşecek.
Madencilerin 12 Ekim’de gerçekleştirecekleri yürüyüşe kısa müddet kala Bağımsız Maden İş Sendikası Eğitim ve Örgütlenme Uzmanı Başaran Aksu ile Ermenek ve Soma’dan katılacak personellerle kendilerini bu noktaya getiren süreci konuştuk.
‘ÖNEMLİ ARBEDELER VERDİK’
Personellerin sıkıntılarının tahlili için uğraş yeri oluşturmak emeliyle 20 gün sürecek bir yürüyüş gerçekleştireceklerini söyleyen Bağımsız Maden İş Sendikası Eğitim ve Örgütlenme Uzmanı Başaran Aksu, birinci olarak 5 Ekim 2019 tarihinde Soma’da tazminat mağduru maden personeli 3 bin 500 emekçinin hakları için yola çıktıklarını söz etti. Aksu, yaşanan süreci şu sözlerle anlattı:
“Sendikamızın ve bir avuç kararlı maden çalışanının gayreti ile evvel Eynez ocağında çalışan personellere, TKİ tarafından ödemelerin yapılmasını sağladık. Ardından başka ocaklarda ve rödovanslı alanlarda çalıştırılıp işten atılan, iş kazası geçirip tazminatları ödenmeyen maden personeli kardeşlerimizin, tazminatlarının ödenmesiyle ilgili uğraşımızı ve görüşmelerimizi devam ettirirken, kıymetli arbedeler verdik.”
‘İŞÇİLER, KEYFİ, HUKUKSUZ YASAKLARI DA PROTESTO EDECEK’
“Biz bu gayretlerimizi sürdürürken, başta sarı sendika Türkiye Maden-İş ve maden işverenlerinin avukatlığına soyunmuş bölge milletvekili tarafından uğraşımız bölünmeye, parçalanmaya ve sonuçsuz kalmaya zorlandı. Yılmadık, palavralara, dolanlara kanmadık, çaba etmeye devam ederek kısmen de olsa bu oyunları boşa çıkardık. Artık tekrar dün itibariyle pandemi gerekçesiyle Soma Kaymakamlığı, Vilayet Pandemi Kurulu’nun kararını münasebet göstererek yürüyüşü yasakladı. Halbuki Pandemi Kurulu’nun kararında kaymakamın yasağını haklı çıkartacak tek bir destek yok. Hasebiyle Uyar Madencilik çalışanları 12 Ekim’de bu çeşit keyfi, hukuksuz yasakları da protesto ederek yürüyecek. Tüm kamuoyunu, emekten yana olduğunu söyleyen tüm siyasi partilerimizi, demokratik kitle örgütlerini dayanışmaya, ses olmaya çağırıyoruz.”
‘BİZİ DUYMAYAN KULAKLARA, SESİMİZİ DUYURACAĞIZ’
Ermenek’te Cenne ve Seba Maden Ocağı’nda çalışan çalışanlar de 13 aydır maaşlarını alamıyor. Personeller haklarını alabilmek için tekraren yetkililerle görüşseler de tahlil bulamadılar. Cenne Linyit Kömür İşletmeleri’nde 7 yıldır maden mühendisi olarak misyon yapan Emel Tunçdemir, hareketlerinin nedenlerini şöyle açıkladı:
“2014 yılında meydana gelen maden faciası sonrasında külfetler başladı. Daima bir sömürü yaşanan Cenne alanında işveren, işçiyi çalıştırıp maaşları daima geciktirdi. 31 Ağustos 2020’de maaşlarını alamayan arkadaşlar, Bağımsız Maden-İş Sendikası öncülüğünde bu hareketi başlattı. Bu süreçte çok sayıda basın açıklaması yapıldı. Bizler anayasal olan haklarımızı istiyoruz, sadaka değil! Lakin patron, haklarımızı gasp ediyor. Bizim taleplerimiz; maaşlarımızın, tazminatlarımızın ödenmesi, işten atılan arkadaşlarımızın geri alınması, iş sıhhati ve güvenliği şartlarını sağlayan bir sistem kurulması. Bu isteklerimiz yerine getirilmediği takdirde 12 Ekim’de Ankara’ya yürüyüş gerçekleştireceğiz, bizi duymayan kulaklara sesimizi duyuracağız.”
‘KÖMÜR ÇIKMADAN KİMSEYE BİR KURUŞ PARA VERMEM’
Cenne Maden’deki direnişin sözcüsü Bağımsız Maden-İş Sendikası üyesi Abdullah Büber, 31 yaşında ve 12 yıllık madenci. 2014 yılında 18 kişinin hayatını kaybettiği kazadan sonra Ermenek’te bulunan on üç maden ocağının sayısının, ikiye düşmesi nedeniyle işverenlerin bunu bir avantaja dönüştürdüğünü söyleyen Büber, yaşadıkları süreci şöyle anlattı:
“Ben iki yıldır Cenne alanında çalışıyorum. Bu alanda direniş ya da aksiyon yapmadan hiçbir halde maaşlarımızı alamıyoruz. Başlarına nazaran giriş-çıkış yaparak tazminatlarımızı ödemiyorlar. İçeride 5 maaş alacağımız olduğu için 2019 yılının Ekim ayında iş bıraktık. Bize, ‘maliyetlerimizi kurtaramıyoruz’ diyerek 2 maaşımızı ödeyip, 8 saat çalışmaya zorladılar. Haftada 2 gün müsaadeli olmamız gerekirken, 1 gün verdiler. 2019 yılının sonuna kadar bu şartlara da razı olarak çalıştık. Ancak yeniden maaşlarımızı ödemediler. Sonra 45 kişinin maaşları ödenerek, tazminatsız bir biçimde çıkışları verildi. Geri kalan 45 kişi, iş yerimiz kapanmasın diye beklemeye devam ettik. Bu süreçte işveren, ‘Bende kimsenin parası kalmaz, gidin kömürü çıkartın, kömür çıkmadan kimseye bir kuruş para vermem’ halinde daima bizi ikna etmeye çalıştı. Ancak bu kelamlara ikna olmadık. Sonra duyduk ki yeni çalışanlar bulmuş. 31 Ağustos’ta da direnişi başlattık…”
‘BU MAĞDURİYETİN ARTIK GİDERİLMESİNİ İSTİYORUZ’
“Direniş müddetince çalmadığımız kapı kalmadı. Patrona, hükümete, vali ve kaymakama seslendik. Hiçbir halde karşımızda muhatap bulamadık” diyen Büber, devamında şunları söyledi:
“Bizim istediklerimiz anayasal haklarımız. Kimseden ekstra bir beklentimiz yok. Benim bu devirde çocuğum dünyaya geldi. Otomobilimi, bahçemi satarak çocuğum için hazırlık yaptım. Çocuğumun gereksinimleri için doğumda bile yalvardım lakin bir kuruş bile alamadım. Devletin verdiği kısa çalışma ödeneğinden yararlanmak istediğimizde bile yanaşmadılar. Bunların insanlıkla hiçbir alakası yok. Kiralarını ödeyemeyenler, faturasını ödeyemediği için elektrikleri kesilenler var. Bu mağduriyetin artık giderilmesini istiyoruz. Haklarımızı alamazsak, Ankara yürüyüşünde kararlıyız.”
‘BENİM HAYATIM REZİL OLDU’
Soma’da 11 yıl evvel kömür madeninde dinamit patlatılması sırasında meydana gelen kazada, Ali Kandemir iki gözünü, İdris Sarıkaya da iki ayağını kaybetti. İki çalışanın, madenin sahibi olan Uyar Ailesi’ne ilişkin firmaya açtıkları davada, İdris Sarıkaya, 125 bin TL, Ali Kandemir ise 1 milyon 76 bin TL tazminat almaya hak kazandı. Lakin iki madenci de şirketin daima isim değiştirmesi nedeniyle bugüne kadar tazminatlarını alamadı. İdris Sarıkaya, iki ayağını kaybettiği kazadan sonra yaşadıklarını şu sözlerle anlatıyor:
“Kazadan sonra iş yeriyle iyi niyetli bir yaklaşımla irtibata geçtik. Ancak bir sonuç alamayınca türel yoldan haklarımızı aramaya karar verdik. Bu bahisle ilgili Meclis’e kadar gittik. Orada milletvekilleriyle, küme lider vekilleriyle tekraren görüştük. Sonunda 2015 Nisan ayında Meclis’te gündeme getirildi. Bütün partiler kabul etti lakin bu kere de AK Parti, emsal olacağı gerekçesiyle reddetti. Sonucunda haklarımızı tekrar alamadık. Benim hayatım rezil oldu. 1.5 yıl sağıma, soluma dönemeden yatakta yattım. Bütün mal varlığımı kaybettim. İçinde durduğum konut virane oldu. Kapısız, penceresiz konutta oturuyoruz. Çocuklarımın eline bakıyorum.”
‘KIZIMIN YÜZÜNÜ HİÇBİR VAKIT GÖREMEYECEĞİM’
Uyar Madencilik’in Soma’daki ocağında yaşanan iş kazası sonucunda, iki gözünü kaybeden Ali Kandemir de hakkını aramak için Bağımsız İş Sendikası’yla birlikte 12 Ekim’de yürüyüşe katılacak. Kazadan sonra uzun yıllar sıhhat ıstırapları ile uğraştığını söyleyen Kandemir, yaşadığı zorlukları, “Kaza sonrasında gözlerimin dışında bedenimde da çok sayıda yara vardı. Yalnızca yüzüme 354 tane dikiş atıldı. 18 kere ameliyat oldum. Yıllar süren bu süreçte şirketin bize bir küp şeker kadar yararı olmadı. Bırakın faydayı bir sefer bile ziyaret etmediler. Daima kredi çekerek, borç alarak bu süreci geçirdik. Biz bu tazminatımızı almazsak kendimizi maddi olarak toparlayamayız. Artık 1 yaşında olan bir kızım var. Onun yüzünü göremedim. Hiçbir vakit da göremeyeceğim. Bir bastonun ucunda hayatımızı sürdürüyoruz” diyerek anlattı.
Gazete Duvar