Joshua Craze, Ainsley LeSure*
Biden, lider seçildiğinin ilan edilmesinden kısa bir mühlet sonra muhalefete dostluk eli uzatacağını açıkladı. “Bir yerde durdurmamız gerekiyor” dedi: “Rakiplerimize düşman üzere davranmayı bırakmalıyız. Bizler düşman değiliz. Hepimiz Amerikalıyız.”
Bu, yıllar boyunca ABD Senatosu Çoğunluk Önderi Mitch McConnell ile yapılan uzlaşmalar sonucunda Biden’ın bilenen taktik kitabı: Alanda ölçülü Cumhuriyetçilere hitap etmeye çalışırken, ofiste Cumhuriyetçi seçkinlere de seslenmeyi de deniyor.
ASIL DÜŞMAN KİM?
Demokrat Parti merkezi Cumhuriyetçilere elini uzattıktan sonra yüzünü gerçek düşmanına döndü; seçimlerde makûs bir performans sergilemekle suçladığı sola. Virginia eyaletinin kongre üyesi Abigail Spanberger, “Hiç kimsenin bir daha asla ‘polisin ödeneğini kesin’ dememesi gerektiğini” ortaya sürerek, bu suçlamayı yönlendirdi.
İlerici adayların muvaffakiyete ulaşmış olmasına ve Biden’ın Hilary Clinton’ın neoliberal programını kendine örnek alan bir kampanya yürütmesine rağmen, merkezci Demokratlar, Black Lives Matter (Siyahların Hayatı Değerlidir) hareketinin temel talebini, ölçülü insanları yabancılaştırmakla itham ettiler. Merkezci Demokratların telaffuzuna nazaran sorun solda ve tahlil, o biçare ruhlara, yani ölçülü Cumhuriyetçilere ulaşmak.
‘Ilımlı Cumhuriyetçi’ kavramı bir efsanedir. The Lincoln Project’in Cumhuriyetçi seçmenleri uzaklaştıracağı tarafındaki tüm tezlerin bilakis, Lider Trump Cumhuriyetçi oylardan 2016’ya kıyasla daha büyük bir hisse aldı. Cumhuriyetçilerin yaklaşık yüzde 94’ü son dört yılı içerisindeki başarısızlıklara ve ırkçılığa baktılar ve daha fazlasını istedikleri sonucuna vardı. Bu bir yanılsama değildir; Cumhuriyetçi Parti’nin özüdür. Biden başkanlığını, Trumpçı istisnadan sonra olağana dönüş olarak tasarlamak istiyor. Ama gerçek şu ki, Trump aslında yeni bir şeyi temsil etmiyor; beyaz üstünlükçülüğünün Amerikan tarihi üzerine düşürdüğü uzun gölgeden ortaya çıkıyor.
CUMHURİYETÇİLER TRUMP’I NİTEKİM DESTEKLİYOR
Beyaz Cumhuriyetçi seçmenin neden Trump’a oy verdiğinin şuurunda olduğunu kabul etmemiz gerek. Fox News ve Talk Radio tarafından yönlendirilen Cumhuriyetçi seçmen kendi partisine oy veriyor; zira Cumhuriyetçi Parti hem ekonomik hem de kültürel olarak Beyaz üstünlükçülüğünün devamlılığını garanti ediyor. Trump, banliyölerdeki (beyaz) bayanları kent yoksulluğundan kurtarmak için bir kampanya başlattığında, mevzuyla ilgili bilgisi olmadığı söylenerek kendisiyle alay edildi. Tekrar de, anketçilerin argümanlarının tersine, stratejisi işe yaradı ve Trump’ın beyaz bayanlardan aldığı oy oranı yüzde 55’e yükseldi.
Beyaz üstünlükçülüğü Amerika’da alışılmadık olmasa bile, giderek daha fazla rahatsız edici bir hale gelme ihtimali yüksek görünüyor. ABD’de 2045 yılına kadar beyazların azınlık haline geleceği öngörülüyor ve Cumhuriyetçi Parti tabanını toplayarak ve Amerikan siyasetinin araçlarını kullanarak, elinden geldiği kadarıyla bu demografik değişime direnmeye karar verdi.
Örneğin, Biden ölçülü Cumhuriyetçilere hararetli bir halde seslenirken, iki beyaz Cumhuriyetçi Parti propagandacısı, Michigan’ınçoğunluklu olarak siyahların yaşadığı Wayne ilçesindeki seçim sonuçlarını onaylamayı reddetti. Trump’ın seçim sonrası stratejisi, genel olarak Cumhuriyetçi Parti’nin stratejisinin de bir göstergesi niteliğinde: Beyaz olmayan seçmenleri mümkün olan her formda haklarından yoksun etmek ve Cumhuriyetçi siyasi iktidarını üretmek için seçici şura sisteminin ayak oyunlarına uygun ve temsili olmayan simyasını kullanmak.
BİDEN’IN ELİ HAVADA KALACAK
Biden muhalefete dost eli uzattığında muhtemelen eli geri çevrilecek; Cumhuriyetçilerin birden fazla seçim sonucunu şimdi kabul etmediler bile. Cumhuriyetçi nizamın Biden’la çalışarak kazanacağı çok az şey var. Senato Cumhuriyetçi ellerde kalmaya devam edecek ve görünüşe nazaran Demokratlar, artık Cumhuriyetçilere Covid-19’un neden olduğu ekonomik krizle ilgili önemli adımlar atma daveti yapmaktan daha fazla kaygı duyuyorlar; Mitch McConnell, 2022 orta seçimlerini düşünerek ellerini ovuşturabilir.
Cumhuriyetçi Parti’nin aslında iki partinin iştirakiyle çalışmak istemesi, Demokratların muhtemelen muhalefete uzatacakları dostluk elinin önüne geçecek birtakım sistematik siyasi ıslahatlar -mesela seçici heyet sistemi- için takviye sağlamasını gerektirecek.
Bu yoldan daha evvel de geçmiştik. Biden 2020 seçim kampanyasını sosyalist olmadığında ısrar ederek geçirirken, 2008’de Obama eski papazı Jeremiah Wright’ın ‘radikal’ gündeminden uzaklaştıktan sonra iktidara gelmişti. Obama da bir ekonomik krizle karşı karşıya kaldı ve iki partili bir yaklaşımı benimsedi, bankaları destekledi ve sırf mütevazı bir teşvik paketi oluşturdu. Sonuç mu? Mitch McConnell’ın iki yıllık kararlı engelleme kampanyası akabinde, Cumhuriyetçiler 2010 yılında Temsilciler Meclisi’nde orta seçimde çoğunluğa gelene kadar Çay Partisi dalgasından faydalandılar.
DEMOKRATLAR HALKA BAKIŞINI DEĞİŞTİRMELİ
Yeniden bu türlü olmak zorunda değil. 2020 seçimlerinde, seçmen iştiraki 1908 yılından bu yana en yüksek düzeyde gerçekleşti. Siyah seçmenler, Demokratların zafer kazanmasını sağlamada ve beyaz azınlık idaresinin devamını önlemede hayati kıymete sahiplerdi. Şayet Demokrat Parti halkın sunduğu bu yeni başlangıcı heba etmek istemiyorsa, Amerikan halkına yaklaşım şeklini değiştirmeli. Demokrat Parti, neoliberal bir siyasi gündeme karşı çıkan siyah sesleri marjinalleştirmek yerine, şimdiye dek yalnızca bir fanteziye, yani ‘ılımlı Cumhuriyetçilere’ gösterdiği saygıyı, siyah seçmenlere de göstermeli.
Demokrat Parti her iki tarafa birden sahip olamaz. Kırmızı ve mavi eyaletler var. Beyaz üstünlükçülüğünü savunmak isteyen Amerikalılar ve Amerikan topraklarında beyaz üstünlükçülüğü reddinin neye benzediğini gösteren Amerikalılar var. Biden, Demokrat Parti’yi sahiden ‘beyaz sonrası (post-white)’ bir Amerika kurmaya adayabilir ya da Cumhuriyetçi Parti’nin beyaz üstünlükçü projesini teskin etmeye çalışabilir. Lakin artık bir seçim yapmalı.
Yazının orjinali The Guardian sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
