ANKARA – OHAL periyodunda yayımlanan Kanun Kararında Kararname (KHK) ile ihraç edilmesinin akabinde Ankara’da, Yüksel Caddesi’nde bulunan ‘İnsan Hakları Anıtı’ önünde ‘İşimi geri istiyorum” hareketi yapan öğretmen Acun Karadağ 22 Ağustos 2020 tarihinden bu yana tutuklu bulunduğu cezaevinden tahliye edildi. İşlerine geri dönme talebiyle aksiyon yapan Alev Şahin, Mahmut Konuk, Armağan Özbaş, Mehmet Dersulu, Nazan Bozkurt’la birlikte “Terör örgütü üyeliği” suçlamasıyla Ankara 28’inci Ağır Ceza Mahkemesi’nde yargılanan Karadağ, gözaltı sürecinde ve cezaevinde yaşadıklarını anlattı.
Hakkınızda “Terör örgütü üyeliği” suçlamasıyla açılan dava kapsamında, Ağustos 2020’de gözaltına alındınız ve altı aya yakın müddet cezaevinde kaldınız. Gözaltında, cezaevine sevk edildiğiniz on güne yakın süreçte neler yaşadınız?
Gözaltı süreci berbattı. Benim dört tane kronik rahatsızlığım var. Kalp pilim var, yüksek tansiyon ve astım hastasıyım. Bunların hepsi de raporlu. Kızıma nişan yapmaya üç gün kala gözaltına alındım. İnsan, ‘Çok acil bir şey miydi’, ‘Bir yerlerde birilerine ziyan mı veriyordum’ diye düşünüyor. Birisi seri katildir, ikinci cinayeti işlememesi için alırsınız bir yere kapatırsınız. Bu türlü bir şey değil. Zati pandemiden ötürü mart ayından hazirana kadar hiç dışarıya çıkmadım. Kamuoyunu etkileyen Yüksel Direnişi’nin toplumdaki tesiri açısından gözaltına aldıklarını düşünüyorum. Zira sonradan gördük Ankara’ya kimseyi sokmadılar. Ankara’da çok küçük bir hareketlilik bile istemiyorlar. Toplum hareketliliğinden çok korkuyorlar.
‘HİJYEN DİYE BİR ŞEY HİÇ GÖRMEDİM’
Dokuz gün gözaltında kaldım. Hijyen diye bir şey görmedim. Pandemi sürecinde bari olsun dedik. Dokuz günde bir kez bile yerler paspas yapılmadı. Son derece kirli ortamlarda gözaltında kaldık. Pespaye bir fezlekeyle karşılaştık. “Üyesi olduğunuz örgüt” diye başlıyor sorular. Tüm soruların başlangıcı buydu. Bu türlü bir yargıda bulunulur mu? Masumiyet karinesi ihlal edilerek bu türlü bir soru sorulur mu? Savcı da tıpkı fezleke üzerinden yargıda bulunarak “şunu yapmışsın”, “bunu yapmışsın” diyor. Sorulardan tutuklanacağınızı anlıyorsunuz ve hakimin karşına çıkıyorsunuz. Polis hakimin yanına girip çıkmaya çalışıyor. Hakim esasen baskı altında zira siyasi polis daima gözünün içerisine bakıyor. Münasebetiyle tutuklama kararı çıkıyor. Büsbütün İçişleri Bakanı’nın talimatıyla yapılan bir operasyonla tutuklandık. Sincan Hapishanesi’ne götürüldük.
‘ÇIPLAK ARAMAYA MARUZ KALDIM’
Sincan Hapishanesi’ne siyasi polis bizi teslim etti. Oradan sonrasına polis girmemesi gerekirken arama odasına götürüldük. Orada bir bayan polis arama odasına girdi. Orada iki gardiyan vardı, onlara arama konusunda talimat verdi. Ömer Faruk Gergerlioğlu da duyuruyor. “Yok palavra söylüyor” diyorlar ancak bunu birebir kendim yaşadığım için biliyorum. Çıplak arama diye bir şey var. Hakikaten soyuldum. Üstüm başım her şeyim çıkartıldı. Üstelik de emniyetten gelmeme, orada aranmama karşın çıplak aramaya maruz kaldım. Onursuz aramaya tabi tutuldum. Oradan sonra hücrelere götürüldük. 14 gün ortayla iki defa test olduk, karantina sürecini geçirdik.
‘BÖYLE BİR EZİYET BEN ÖMRÜMDE GÖRMEDİM’
22 Ağustos’ta tutuklandık. Karardan bir ay sonra bizi Kayseri’ye sürgün ettiler. Bize, “Sincan Bayan Hapishanesi’ne sevkiniz çıktı” dediler. Biz oraya gideceğimizi, birebir hücreye konulacağımızı düşünerek Alev (Şahin) ve Nazan (Bozkurt) ile eşyalarımızı ortak topladık. Herkesin eşyası karışık olarak torbalardaydı. Sonra bir baktık ki başka otomobillere bindirildik. Kimimizin defteri, kalemi diğer birisinde; kimimizin kıyafeti öbür birinde gitmiş. Mektuplarımıza el konuldu. Oraya gelmiş kargolarımız verilmedi. Hak ihlaline uğramakla birlikte tekli hücre diye sevkli araçları var. Dışarıyı göremediğiniz demir bir kutu. Elleriniz kelepçeli. Sandalyede oturuyorsunuz, ne ayaklarınızı uzatabiliyorsunuz ne sırtınızı dayayabiliyorsunuz. Bu türlü bir eziyet ben ömrümde görmedim. Ankilozan spondilit hastalarının yarım saatte bir esnemeleri gerekir. Ben sekiz saat boyunca bu türlü seyahat ettim. Bundan büyük bir azap düşünemiyorum. Kayseri Bayan Kapalı Hapishanesi’ne Alev ile birlikte geldiğimizde, kelepçelerimiz açıldığında ağrılarından ayakta duracak durumda değildim. Üç saatte orada üst araması, eşya araması yapıldı. Bakın orada çıplak aramayla karşılaşmadım. Orada olağan bir aramadan geçtik. Üstümdeki hırkayı bile çıkarmadılar.
‘SİNCAN’DA BİR DAHA ÇIPLAK ARAMAYA TABİ TUTULDUM’
Çıplak aramaya maruz kaldığınızı tabir ettiniz. Vazifeliler hakkında hata duyurusunda bulundunuz mu?
Bulundum. Sincan’da mahkemeye getirildiğimde bir daha çıplak aramaya tabi tutuldum. Onunla ilgili de yarın hata duyurusunda bulunacağım. Kayseri’deki hapishaneden bir günlüğüne Sincan Cezaevi’ne gelmişsiniz, mahkemeye gideceksiniz, tahminen oradan tahliye olacaksınız. Hapishaneden jandarmayla gelmişiz. Devletin kurumları ikisi de. İçeride rahatlıkla elle arama yapabilir. Ben kollarımı açtım iki yana. “Hırkamı çıkartayım arayın” dedim. “Öyle değil” dedi bir misyonlu. “Nasıl yani” dedim. “Hepsini çıkaracaksınız” dedi. Ben de bunu yapmayacağımı söyledim. Sonra gitti üç gardiyan daha getirdi yanında ve beni kendileri soydular. Sonra da, “Eğer soyduğunuz üzere üstümü giydirmezseniz bu türlü çıplak kameraların önüne çıkacağım. Teşhir edeceğim” dedim. Bu türlü bir tehditle karşılaşınca pantolonuma kadar giydirdiler. Düğmesine kadar iliklediler. Çorabımı giydirmediler bir. O çıplak aramadan sayılmıyor üzere düşündüler sanırım.
‘’ÇIPLAK ARAMA PROBLEMİNİ UNUTALIM’ DEDİLER’
Biz Alev Şahin’le birlikte getirildik. Müdür olduğunu sonradan öğrendiğim biri, “Sorun çıkarmazlarsa ikisini tıpkı hücreye koyalım. Sorun çıkarırlarsa ikisini farklı hücrelere koyalım” dedi gardiyanlara. Ben de nasıl sorun çıkarabileceğimizi düşündüm, esasen hapishanedeyiz… Sonrasında arama odasında anladım ki çıplak arama konusunda sorun çıkarmaktan bahsediyorlarmış. Hakikaten ona karşı çıktığımız için bizi farklı hücrelere kapattılar. Hücrelere kapatıldıktan sonra bir erkek gardiyanla beni çıplak arayan bayan gardiyan geldi. Bu türlü alttan alarak, “Öğretmenim işte biz de emekçiyiz. Yoldaşız. Bu çıplak arama sorununu unutalım” üzere cümleler kurdular. İkide bir “arama mevzunu unutalım” diyorlar. Ben de hata duyurusunda bulunacağımı söyledim. Bunun üzerine gittiler geldiler bana “unutalım” diye lisan döktüler. Buyruk kulu olduklarını söylediler. Benim şikâyet etmemi engellemeye çalıştılar.
‘HER GİRDİĞİMİZ KOĞUŞTA ÇAMAŞIR SUYUYLA PAKLIK YAPMAK ZORUNDA KALDIK’
Kronik rahatsızlıklarınızın olduğunu belirttiniz. Korona virüsü salgınında risk kümesinde yer alıyorsunuz. Pandemi şartlarında cezaevinde neler yaşadınız?
Pis. Biz her girdiğimiz koğuşta çamaşır sularıyla paklık yapmak zorunda kaldık. Kitap konusunda meseleler yaşanıyor. İki ay içerisinde on kitaptan öteki kitap alamıyorsunuz. Diyelim bir araştırma yapıyorsunuz, birçok kaynağa gereksiniminiz var hepsini tıpkı anda alamıyorsunuz. Kitap okumayı herhalde roman okumak olarak algılıyorlar. “10 tane anca okursun” diye düşünüyorlar lakin ben bir günde bir kitap bitiriyorum.
Sıhhat şartlarım sokakta direnmeye çok müsait değil. Altı merdiven bile çıkamıyorum. Hapishane astım hastalığımın ilerlemesine neden oldu. Ancak uğraşın kesinlikle bir yerindeyim, hukuk uğraşımı de yürüteceğim. tüm direnenlerin sesi olmaya çalışacağım. Siz daha evvel hiç cezaevine girmiş miydiniz?
Evet. 2013’te sendikal aksiyonlardan kaynaklı 176 arkadaşımız gözaltına alınmıştı. 86 şahısla birlikte ben altı ay tutuklu kalmıştım. Sonra da tahliye olduktan sonra öğretmenlik misyonuma devam ettim.
2013 yılında cezaevine girişiniz ile 2020’deki girişiniz ortasında cezaevinde yaşadıklarınız manasında farklar var mı?
Karşılaştırılamaz bile. Onunla bu karşılaştırılamaz. Evet çıplak arama o devirde de vardı. Ancak kitap alma verme üzere şeyler yoktu. Bunu da ben şeye bağlıyorum. Dışarıda bir Seyahat ayaklanması, hareketlenme ve muhalefet vardı. Hapishanelere bu kadar yüklenemiyorlardı. İçeriyi belirleyen dışarısıdır. Şayet muhalefet varsa, şayet haklar dışarıda alınıyorsa içerideki tutsaklar da rahat eder. Şayet dışarısı suskunsa içeriye zulüm etmek çok kolay. Dört duvar ortasındasınız, sesinizi duyurmanız çok güç. 2013’teki hapishanelerin durumunu Seyahat ayaklanması sürecine bağlıyorum.
‘EN ÇOK KIZIMI ÖZLEMİŞTİM’
Altı aylık tutukluluğun arından tahliye edildiniz. Dışarıda neyi en çok özlediniz? Çıktığınızda rastgele bir şeye şaşırdınız mı?
Ben meskenden dün çıkmış üzere meskene girdim. En çok kızımı özlemiştim. Ona kavuştuğum için çok sevindim. Ne bileyim, yemeklerden filan özlediğim vardı. Cezaevinde kitap da okuduk, çayımızı da içtik sohbetimizi de yaptık. Fakat üç bireysiniz ve yalnızsınız. Bundan fazlasını görme talihiniz yok. Bir telefon hakkınız var ve yalnızca kızınızla görüşüyorsunuz. Arkadaşlarımın sesini özlemişim. Uzun uzun yürüyüp geniş göğe bakmayı da çok özlemiştim. Alev’in bir notu vardı. O uzun uyumayı çok özlediğini söylüyordu. Onu iletmiş olayım.
‘DEVLETİN ÇİVİSİ ÇIKMIŞ BEN ARTIK HANGİ YARGIYA GÜVENEYİM’
Nisan ayında yargılandığınız evrak kapsamında üçüncü defa hâkim karşısına çıkacaksınız. “Terör örgütü üyeliği” suçlamasıyla yargılanıyorsunuz. Bu suçlamaya karşı duruşmada neler söyleyeceksiniz?
Ben savunmamı verdim. 25 sayfaydı. Başından sonuna kadar olanı biteni ve fikirlerimi anlattım. Savunmamda, “İçişleri Bakanı bir siyasi partinin mensubudur, bağımsız olmak zorunda da değildir. Kolluk gücünü ve devletin kurumlarını tekrar iktidarda kalmak için kullanabilir. Tarih bunun örnekleriyle doludur. Bu manada İçişleri Bakanı’na güvenmiyorum, güvenmek zorunda da değilim. Onun buyruğundaki polis teşkilatının içerisinde 40 bin polis terörist ibaresiyle ihraç etti iktidar ve 40 bin terörist daha çıkmayacağını bize kim garanti edebilir? Bu manada emniyet teşkilatına ve fezlekesine güvenmiyorum. Siz niçin güveniyorsunuz? Devlet çivileri olan bir gemiye benzeri ve bu çiviler yerinden oynarsa devlet çöker ve hepimiz boğuluruz, denizin tabanını boylarız. Devletin çivileri de kurumlarıdır. Bütün kurumların çivilerini tek tek yerinden oynatan, güvenilmez kılan iktidar varken ben bu kurumlara neden güveneyim. Devletin çivisi çıkmış ben artık hangi yargıya güveneyim. Siz nasıl güveneceksiniz, söyleyin biz nasıl güvenelim” dedim.
‘HERKES SUSSUN İSTİYORLAR’
Direnişte olanları bitenleri her şeyi de anlattım. Bu direniş yasa dışı ilan edilmese polis müdahale etmese ne olur? Etrafında milyonlar toplanır. Yasa dışı ilan edilmesi gerekir ki bu direniş ortadan kaldırılabilsin. “İşimi geri istiyorum” talebi yayılmasın. Tekrar bunları mahkemede söyledim. İşsizlik, yoksulluk, işten atılmalar arttıkça bu slogan Türkiye’nin her yerine yayılacak. Bu kaçınılmaz bir şey. Bu sloganı günde iki kez haykıran birileri birilerine örnek olacak. İşten atılan işimi geri istiyorum diyecek. Yüksel Direnişi’nin kriminalize edilmesinin de asıl emeli budur. Herkes sussun bu slogan yayılmasın istiyorlar. Bizim gaye gösterilmemizin tek sebebi iktidarın kendi koltuğunu korumak için hareketleri yasaklamak istemesi.
‘NİYE ÖBÜRLERİ HATA SAYILMIYOR DA BU KABAHAT SAYILIYOR?’
Örneğin Mustafa Koçak’ın ailesine baş sıhhatine gitmişsin diyor. Niçin bu cürüm? Mustafa Koçak’ın katılaşmış bir yargı kararı mı var? Kaldı ki katılaşmış bile olsa biz Mustafa Koçak’ın şahsını mı sahipleniyoruz yoksa adil yargılanma talebini mi sahipleniyoruz? Bunlara falan çok bozulmuşlar. Yalnızca bunları seçip almışlar. Biz Rabia Naz’dan tut Şule Çet’e kadar, Çorlu Aileleri’nden tut madencilere kadar herkesin sesini duyduğumuz ve dillendirdiğimiz halde, bilhassa bu örgütle yargılanan iki üç davayı örnek alıp, onların taleplerine dayanak çıkmak manasında örgüt kontağı kuruluyor. Bu türlü bir saçmalık olabilir mi? Biz yüzlerce insanın sesi olduk. Yüksel Caddesi’nde her gün bir hak ihlalini dillendirdik. Niçin onlar yok?
‘İADE ETMELERİ ONLARIN HAYRINA OLUR’
İhracınızın akabinde OHAL Komisyonu’na başvurdunuz. Buna ait olumlu ya da olumsuz bir karşılık alamadınız. Siz cezaevindeyken kurulun misyon müddeti bir yıl daha uzatıldı. Komiteden nasıl bir sonuç bekliyorsunuz? Son olarak bundan sonra ne yapacaksınız?
İhraç edilen Mehmet Dersulu ve Nazan Bozkurt’a komiteden ret kararı gelmişti. Münasebet olarak da ihraç edildikten sonra haklarında açılan davaları göstermişlerdi. Siz atmasanız beşerler bu aksiyona başlamayacak ve bu davalar açılmayacaktı. Attığınız anda niçin attınız? O münasebet söylenmez mi? Münasebetiyle benim üzerimde de bu türlü bir karar da verilebilir, çok şaşırırım iade kararı da verilebilir. Benim hiçbir hatam yok. Gösterebilecek hiçbir şey yok. İade etmeleri iyi olur. Onların da hayrına olur. Zira iade edilmezsem onları şikayet edeceğim ve AİHM’e kadar gideceğim.
‘SAĞLIK ŞARTLARIM SOKAKTA DİRENMEYE MÜSAİT DEĞİL’
Bundan sonrasında ise… Sıhhat şartlarım sokakta direnmeye çok müsait değil. Altı merdiven bile çıkamıyorum. Hapishane astım hastalığımın ilerlemesine neden oldu. 52 yaşına da geldim. İçimden çok şey yapmak geliyor fakat vücudum buna müsaade vermiyor. Fakat uğraşın kesinlikle bir yerindeyim, hukuk uğraşımı de yürüteceğim. Geleceğin neler göstereceği aşikâr olmaz. Zirvem atar yeniden sokak aksiyonu yapabilirim. Ancak şu süreçte pandemi rayına oturana kadar sokağa çıkmayı düşünmüyorum. Lakin tüm direnenlerin sesi olmaya çalışacağım.
Gazete Duvar
