Kara Swisher
Bu makalenin orjinali 24 Ekim tarihinde yayınlanmıştır.
Eşcinsel evlilik, sıkça yaptığım bir şey değil. Bunu ikinci defa yaptığım hafta, Yüksek Mahkeme adayı Amy Coney Barrett’ın eşcinsel aykırısı eğilimlerini işittiğimiz hafta oldu ve kimi mevcut yargıçlar, birinci etapta evlenmeme müsaade veren kararı sorguladılar.
Yüksek Mahkeme, 2015 tarihli Obergefell v. Hodges uygar haklar davasında, birebir cinsiyetten olan çiftlerin evlenmek için temel bir anayasal hakka sahip olduğunu teyit edene kadar, evlilik benim üzere beşerler için bir seçenek değildi. Artık ‘eşcinsel evliliği’ değil, kolay ve eşit bir evlilik haline geldi.
Bu karar sonrasında hissettiğim sevinci tabir edemem. Bu hak, gey ve lezbiyen dostu eyaletler tarafından verilen uygar birliktelik hakkı aracılığıyla, yıllar boyunca kısmi ve tam manasıyla yetersiz haklar üzerindeki bir uzlaşmanın akabinde verildi. Kaliforniya’da eşcinsel evliliği yasaklayan 8. Kanun Teklifi üzere yıllarca süren zehirli politik teşebbüslerin akabinde gerçekleşti.
BİR İLERİ İKİ GERİ
Sekizinci Kanun Teklifi, 2008’in kasım ayındaki seçim gününde, Barack Obama’nın başkanlığı kazandığı gün yasalaşmıştı. Tarihi Obama galibiyeti, bilhassa de ailem için, bu zehirli yasa teklifinin oylanmasının gölgesinde kaldı.
O gece seçim sonuçları açıklanırken, San Francisco’nun Castro mahallesinde bulunan konutumuzda televizyon izliyorduk. O vakitler altı yaşında olan en büyük oğlum, Sekizinci Kanun Teklifi’nin yasalaştığını duyduğunda dehşete kapıldı ve tüm ailemizin -diğer annesi ve ben yıllar evvel eyalette evlenmiştik- artık ‘yasadışı’ olup olmadığını sordu. Adeta karnına bir yumruk yemişti.
Sorun evlilik olduğunda herkese tıpkı hak ve himayeleri tanıyacak formda genişletmesi nedeniyle, Obergefell kararının bizim için neden bu kadar kıymetli olduğunu anlayabilirsiniz. Bu karara, 2017 yılında kullandığım boşanma hakkı da dahildir.
Ve hayat her vakit sürprizlerle doludur. 2018’de beklenmedik bir biçimde yine derin bir aşka kapıldım. Birebir yıl nişanlandım, 2019’un sonlarında bir bebeğimiz oldu ve iki oğluma kızımız eklendi. Geçtiğimiz yaz arkadaşlar ve ailelerle birlikte büyük, gürültülü ve dansla dolu bir düğün yapmayı umuyorduk lakin korona virüsünün farklı planları vardı. Birkaç hafta evvel, küçük, toplumsal uzaklığın korunduğu bir açık hava yerinde maskeli bir davette evlendik.
‘DİNİ HASSASİYETLERİN’ EVLİLİKLE İMTİHANI
Evliliğin zamanlaması iyiydi. Sadece iki gün sonrasında, yasal hale gelmesinin akabinde eşcinsel çiftlere evlilik müsaadesi vermeyi reddettiği için birkaç çiftin dava ettiği Kentuckyli katip Kim Davis’in davasında, Yüksek Mahkeme temyiz başvurusunu reddetti. Davis, dini hassasiyetleri öne sürdü ve kısa müddetli bir mahpus cezasına çarptırıldı.
Bütün bunlar çok da değerli değil, değil mi? Pekala sadece uzun bir çabanın sonu mu? Hiç de o denli değil.
Yüksek Mahkeme Yargıçları Clarence Thomas ve Samuel Alito yüklerini koyup Obergefell kararına saldırmaya karar verdiler.
“Mahkeme, Birinci Yasal Düzenleme’de açıkça korunan dini özgürlük çıkarlarının üzerinde ayrıcalıklı biçimde yeni bir anayasal hakkı seçerek ve bunu demokratik olmayan bir formda yaparak, yalnızca kendisinin düzeltebileceği bir sorun yaratmıştır” diyerek, kararın, ‘mahkemelerin ve hükümetlerin evliliğin bir erkekle bir bayan ortasında olduğuna inanan dini taraftarları bağnaz olarak damgalamalarına imkan sağladığını ve dinî özgürlüğe dair telaşları görmezden gelmeyi çok daha kolay hale getirdiğini’ kaydettiler.
Bu, ben ve başkalarının uzun vakit evvel sona erdiğini düşündüğü bir savaşta bir ihtar atışıydı. Ve artık, bir de eşcinsel hakları hakkındaki görüşleri en iyi ihtimalle ‘sorunlu’ olan Yargıç Barrett’ı Yüksek Mahkeme koltuğuna oturtma uğraşı kelam konusu.
BARRET’IN YÜKSELİŞİ BÜYÜK BİR TEHDİT DEMEK
Eşcinsellere atıfta bulunmak için ne yazık ki modası geçmiş ‘cinsel tercih’ terimini kullanması gereğince berbattı ve eleştirildiğinde bunu süratli bir formda geri adım attı. Ancak bunun sahtekârca bir aldatma olduğu ortaya çıktı: Bunu, geçtiğimiz çarşamba günü Indiana South Bend’de çocuklarının okuduğu özel Hıristiyan okulunun idare heyetinde üç yıl boyunca hizmet vermesini bahis alan Associated Press (AP) haberinden öğrendik.
AP, tıpkı vakitte üyesi olduğu karizmatik bir Hıristiyan cemaati olan People of Praise’e bağlı faaliyet gösteren Trinity Okulu’nun ‘eşcinsel ebeveynlerin çocuklarına kati bir formda yasaklandığını ve açıkça eşcinsel ve lezbiyen öğretmenlerin sınıfta beğenilen karşılanmadığını belirtti’ diye yazdı.
Yargıç Barrett’a, AP makalesi yayınlanmadan evvel sona eren duruşmalarında bu mevzu sorulmadı. Duruşmalarda, LGBTQ topluluğunun hakları hakkındaki niyetleriyle ilgili mutlaka hiçbir şey söylemeden kendince iyi bir iş çıkardı. Tıpkı cinsiyetten olan çiftlerin evlenmesine müsaade veren federal garantiyi sınırlamak ya da ortadan kaldırmak için Yargıç Thomas ve Alito ile ittifak yapacağından hiç kuşkum yok.
TEKRAR ‘YASADIŞI’ MI OLACAĞIZ?
Yargıç Barrett’ın Trinity Okulu’nda verdiği hizmeti duyduktan sonra, küçük oğlum bana, ebeveynleri eşcinsel olduğu için neden bir okulun ona yasaklandığını sordu.
Bir karşılığım yoktu. Bir anda 2008 yılındaki o geceye geri döndüm ve kendime şunu sormak zorunda kaldım: Daima büyüyen ailem tekrar yasadışı hale gelebilir mi?
Bu korkutucu bir mümkünlük. Ben şimdi evlendiğim eşimi ve düğünümüzde yanımızda duran üç çocuğumuzu düşünerek, yaşadığım huzursuzluğu yatıştırdım: Küçük oğlum yaşını şimdi dolduran bebeğimizi kucağına aldı ve 18 yaşındaki büyük oğlum bizlere Mark Tredinnick’in yazdığı ‘A Gathered Distance’ isimli şiiri okudu.
“Bir bahçe nasıl bir ortada kalır – bunun üzere
tıpkı geri kalanlarımız, hepimiz üzere – nasıl da bir örnek
Biri buraya bağlanarak yola devam edebilir. Bir bahçe asla
Sona ermez ve sen de öylesin: Bence tekrar bir bahçe olur,
Ve asla, bir bahçe üzere, yok olup gitmezsin.”
Ona yardım edemesem de fark ettim ki, bu sefer -hepimizin bir sefer daha o denli olmak zorunda kalacağımız bahçeyle ilgili bu kelamları daima tekrarlarken- oğlum korkmuyordu.
Yazının orjinali NY Times sitesinden alınmıştır. (Çeviren: Tarkan Tufan)
Gazete Duvar
