“Cargill direnişimizde bugün 1003. gün. 17 Nisan’da 3. yılımız dolmuş olacak. Türkiye’de sermayenin temel misyonu köleleştirmektir. Kendi servetlerini artırabilmek için personelin sırtındaki deriyi sökmeye çalışıyorlar.”
Tek Gıda-İş Sendika temsilcisi Suat Karlıkaya’ya Türkiye’deki sermayeyi sorduğumda bu türlü cevap veriyor.
ABD besin inhisarı Cargill’in Bursa’daki fabrikasında Tek Gıda-İş Sendikası’na üye oldukları için işten atılan 14 emekçi açtıkları davaları kazanmalarına karşın işlerine iadeleri gerçekleşmedi. Emekçiler 1000’i aşkın gündür kâh Bursa’da fabrika önünde, kâh öbür kentlerde aksiyonlarına devam ediyorlar.
Tekgıda-İş Sendikası’na üye çalışanlar, direnişin bininci gününde, Ankara’da Tarım ve Orman Bakanlığı önünde hareket yapmak istediler. Bakanlık binasına yürümelerine müsaade verilmeyen emekçiler hareketlerini sendika binası önünde sürdürmek isteyince gözaltına alındılar. 14 Cargill personeli, emniyette tabiri alındıktan sonra hür bırakıldı. Lakin akşam geç saatlerde özgür bırakılan emekçilere bu defa sokağa çıkma yasağı nedeniyle iki sefer ceza kesildi.
Tekgıda-İş Sendikası Temsilcisi Suat Karlıkaya yaşananları toplumsal medya hesabından şu sözlerle paylaştı: “Ankara Emniyet’i gidebilirsiniz diyerek bizi yola çıkartıyor. Sonra Gölbaşı emniyetine plakamızı verip sokağa çıkma yasağından ceza yazdırıyor. Devlet gücünü hakikaten bizde mi sınıyor. Geri dönüyoruz Ankara’ya. İşsiz insanlara yaptığınızla gurur duyun.”
‘KAMERA OLMADAN GELEN KİMSE YOK’
Suat Karlıkaya. Suat Karlıkaya, 2009’da Tek-Gıda İş Sendikası Tokat Şube Lideri olduğu devirde Monopol direnişinden de bildiğimiz bir isim.
Uzun yıllardır içinde bulunduğu emekçi gayretini, örgütlenme üzerine deneyimini şu sözlerle anlatıyor:
“Sermaye çalışana nazaran daha birleşebilen bir yapı. Bir bakıyorsunuz rakip olan firmalar personele karşı ortak hareket ediyor. Çalışanların birleşebilmesi için bir sendika altına girebilmesi, toplu kontrat elde edebilmeleri gerekiyor. Emekçi senden benden daha kurnaz. Emekçi yalnızca tabanını görmediği suya girmek istemiyor. İşinden atılmayacağını anladığı an AKP’lisi, MHP’lisi, CHP’lisi, sol görüşlüsü hepsi sendikaya üye oluyor. O beğenmediğiniz AKP’liler çabayı senden benden daha çok savunuyorlar, sahip çıkıyorlar. Karşımızdaki kitleyi iyi görmemiz lazım. Bunlar bilgisiz beşerler değiller.”
“AKP 18 yıldır bu ülkeyi yönetiyorsa aslında muhalefet partileri sorunu çözemediği, kitleyi göremediği içindir. Bu kadar emekçi varken, personel hakları için bir şey yapmadığınızda yapacak hiçbir şey yok. Başka partilerin katkısı kâfi değil. Kamera olmadan gelen kimse yok yani… Yeniden de ben çabalarda yalnızlığa inanmam. Milyonlar peşimizden yürüsün üzere bir talebimiz yok! Biz, bizimle olan insanları biliyoruz. İnandığımız bir davada bizim davamıza inanan beşerlerle bir arada yürümek isteriz.”
Karlıkaya, Cargill direnişi için şunları söylüyor: “İş başı yaptırmak yerine tazminatları ödendi. Üç kuruş parayla arkadaşlarımızı başlarından savmak istediler. ‘Çocuklar iyi yaşasın diye babalar direniyor’ sloganıyla başladı bu direniş. Dedik ki, ‘Arkadaşlar gidip bir fabrikada iş başı yapabilirsiniz ancak o fabrikada da hakkınızı aradığınız vakit işinizden olacaksınız.’ Direnişi seçti arkadaşlarımız.”
‘SİVRİSİNEKLERLE UĞRAŞMAYI BIRAKIP BATAKLIĞI KURUTMAMAMIZ LAZIM’
Karlıkaya, Cargill direnişi ile topluma vermek istedikleri iletisi şu sözlerle anlatıyor:
“Biz daima sivrisineklerle uğraşıyoruz. A fabrikasında, B fabrikasında sendika üyesi olduğu için işten atılan personellerin direniş yapmalarını bekliyoruz. Bizim problemimizi kanunların çözmesi lazım. Yani artık bizim bataklıkla uğraşmamız lazım. Sivrisinekleri öldürdüğünüz vakit sorun bitmiyor, diğer bir fabrikada yeniden sorun çıkıyor.”
“Mesela 10 yıldır Sütaş’la uğraşıyorum. Sendikalaşmanın önüne geçmek için 2012’de personel çıkardılar. Tekrar tıpkı nedenle 2014’te emekçi çıkardılar. 2017’de emekçi çıkarma devam etti. Durmadan bunları yaşıyoruz. Personel çabası artık bataklığa kurutmaya yüzünü dönmeli.”
“Örgütlenmek hiç de sanıldığı üzere güç değil. Banvit’te 40 günde 4 bin 500 kişilik bir iş yeri örgütlendi. Personellerle dışarıda görüştük, kahvelerde görüştük. 40 gün üzere bir müddette bunu başarabildik. Yetki tespitimizi aldık. Patronlara hürmet duymayı öğretmek zorundayız.”
Gazete Duvar
