Hayatını kaybeden usta oyuncu Cüneyt Arkın son röportajını İBB’nin yayın organı İstanbul Bülteni mecmuasına vermişti. İstanbul’u anlatan Arkın, “Ahh eski İstanbul…Siyah beyaz sinemaları, yalnızca eski İstanbul’u seyretmek için izliyorum. O ne kadar hoş mahalleler, o ahşap evler…” demişti.
İstanbul Büyükşehir Belediyesi’nin aylık olarak yayımladığı İstanbul Bülteni mecmuasının son sayısında Cüneyt Arkın ile yapılan röportaj yer aldı. Arkın ile son röportajı İBB takımından Melek Günerli yaptı, son fotoğrafları da Cem Türkel geçti.
“DİLİMİN BİR KESİMİ RUMELİ HİSARI’NDA”
İstanbul anılarını anlatan Arkın’ın son röportajından renkli kısımlar şöyle:
“Yüksekten atladım Rumeli Hisarı’nda, demir tutuyorlar tutunmam için… Tutamadım, çarptım dilimin modülü koptu, ısırmışım dilimi. Lisanın bir modülü kaldı orada diyebilirim. Öbür bir sahnede kulede asılı kaldık, bizi kuleye astılar ayaklarımızdan. Bu türlü devamlı kaldığım için kan beynime dolmuş. Bıraktılar, gitti, ben hiçbir yeri görmüyorum…”
“EVDEN ÇOK SURLARDA VAKİT GEÇİRDİM”
“Buraların her karışına basmışımdır. Rumeli’nin iki tane kapısı var. Her karışına ayak bastım, koştum, terledim. Bir çeşit memleketim oldu bu surlar. Konuttan daha çok surlarda vakit geçirmişimdir. Bir gün, sinemada katkısı olan bir güçlü, çocuğunu getirdi ‘Bu çocuğu artist yapın’ dedi. Baktık genç, boynunda kolye altın… Rejisör dedi ki ‘Bak oğlum, şu alanı bir dolaş bakalım, koş’. Abi başladı koşmaya, akşam alacası oldu artık toparlanıyoruz. Geldi, erimiş, akmış bitmiş bu türlü çöktü. Geldi düştü herif ‘Artist oldum mu?’ dedi. Hepimiz güldük. Yaa işte gençlik. Bir mazgaldan öbür mazgala uçardım. Ve onu çok kullandılar, diğer sinemalarda de kullandılar. Ne yaptım? Bu kadar arayı toprak yerde çizdim. Evvel orada idman yaptım, atladım. Hatta tekraren. Sonra tehlikeli kısma geçtim. Havada parendeler atardım. Atın karnına girer, atı devirirdim, iki atın ortasına girerdim. İnsan bedeni dayanılmaz bir şeydir, karate yaptığım için bilirim, şiirdir insanın bedeni. Düzgün at binerdim. Buna karşın birkaç sene at olayına da çalıştım. Anadolu Hisarı da tıpkı, benim için çok hoştur. Balıkçı tekneleri vardır orada, çok hoş bir yerdir orası da…”
“SİYAH BEYAZ SİNEMALARI ESKİ İSTANBUL’U SEYRETMEK İÇİN İZLİYORUM”
“Ahh, eski İstanbul! Siyah beyaz sinemaları, yalnızca eski İstanbul’u seyretmek için izliyorum. O ne kadar hoş mahalleler, o ahşap meskenler. Kavun, karpuz stantları vardı bizim mahallede. Tüm mahalle çok hoş kavun, karpuz kokardı. Sebzeci, meyveci vardı. Van Gogh tablosu üzereydi meyveler. Yok şimdi… Mesela eski İstanbul’dan bir anı sana…Bir arkadaşım var Cengiz. Diş doktoru. O, hoş masallar anlatıyor da nereden öğreniyorsun, dedim. Ya ‘Bir adam var yaşlı. Bu masalları anlatıyor’ dedi. Gittik adamı bulduk, ‘Masal için geldik’ dedik. ‘Ah çocuklar, masal yok artık. AVM var’ dedi.”
