CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu Cumhuriyet Bayramı hasebiyle yazdığı yazıda, “Cumhuriyetimiz, bugün kendisini ‘kimsesiz’ olarak görenlerin ‘kimsesi’ olmayı tam olarak yerine getirememektedir. Yoksulluğu yenmeyi değil, yönetmeyi hedef edinmiş bir siyasi anlayış tarafından adeta rehin alınmış bir Cumhuriyetle karşı karşıyayız” dedi.
Kılıçdaroğlu’nun 29 Ekim Cumhuriyet Bayramı münasebetiyle Cumhuriyet gazetesinde yayınlanan, “Cumhuriyeti kuranlar, hiçbir vakit ümitsizliğe teslim olmadı. Bizlerin de ümitsizliğe kapılma hakkı yok…” yazısından bir kısım şöyle:
“1906’dan 1918’e, oradan da 29 Ekim 1923’e kadar geçen süreçte yaşananlar ışığında yazımın bu kısmında, üstteki sorumu yenilemek istiyorum: “Peki, şahsen Mustafa Kemal Atatürk tarafından Cumhuriyete verilen ‘Kimsesizlerin kimsesi olma’ misyonundan ne anlamalıyız? Türkiye’nin içinde bulunduğu bu ağır buhranda, bu misyonun manası yalnızca iktisadi midir?” Bu sorunun kesin ve net bir cevabı vardır; elbette hayır.
Bugüne gelirsek… Üzülerek söz etmek isterim ki, Cumhuriyetimiz, bugün kendisini “kimsesiz” olarak görenlerin “kimsesi” olmayı tam olarak yerine getirememektedir. Yoksulluğu yenmeyi değil, yönetmeyi hedef edinmiş bir siyasi anlayış tarafından adeta rehin alınmış bir Cumhuriyetle karşı karşıyayız.
Bize düşen vazife ise ikinci yüzyılına yaklaşan Cumhuriyetimizi, ömrün hangi alanında olursa olsun, kendisini kimsesiz hisseden herkesin “kimsesi” kılmaktır. Mustafa Kemal Atatürk’ün Cumhuriyete verdiği “kimsesizlerin kimsesi olma” misyonu ve her yaştan gence verdiği Cumhuriyeti “yüceltme ve devam ettirme” sorumluluğunun gereği budur.
Cumhuriyet, işsizlerin “kimsesi” olmak zorundadır. Şayet işsizlik bütün kötülüklerin anasıysa ki öyledir, Cumhuriyet işsizliği yenmek zorundadır. Cumhuriyet, her dört gencinden birinin işsiz olmasına kayıtsız kalmamalı, gençlerine iş bulamıyorsa devlet şahsen kendisi iş vermelidir.
Cumhuriyet, liyakate dayalı bir istihdam siyasetini yaşama geçirerek, kayırmacılık nedeniyle kamuda çalışma fırsatına kavuşamayan, hak ettiği terfi alamayan, hak ettiği atamadan yoksun kalanların “kimsesi” olmak zorundadır. Cumhuriyet, şiddet mağduru bayanların “kimsesi” olmak zorundadır. Bayana yönelik ferdî ve toplumsal şiddeti sonlandırmak anayasal bir sorumluluktur. Cumhuriyet, bu sorumluluğunu eksiksiz yerine getirmek zorundadır.
Cumhuriyet, adalet arayanların “kimsesi” olmak zorundadır. Cumhuriyet için kıymetli olması gereken hukukun mutlak üstünlüğü, adalet dağıtacak olan yargının tarafsızlığı ve bağımsızlığıdır. Bu sağlandığında şeriatın kestiği parmak acımaz, aksi zulüm olur. Cumhuriyet, egemenliğin kayıtsız kuralsız millete ilişkin olduğu temel prensibine dayanmak zorundadır. Bütün anayasalarda bu prensip olmakla birlikte maalesef bu temel unsurdan uzaklaşılmıştır.
Seçim barajı nedeniyle millet iradesinin kıymetli bir kısmı, TBMM’de temsil edilememektedir. Cumhuriyet, siyasi iradesini TBMM’ye yansıtamayanların “kimsesi” olmak zorundadır. Seçim barajı kaldırılmalı ve adil bir seçim yasası uygulamaya konulmalıdır.
Cumhuriyet, öğretmenlerden, akademisyenlerden “fikri hür, irfanı hür, vicdanı hür nesiller” yetiştirmesini ister. Meğer günümüzde, başta eğitimciler olmak üzere binlerce insan, yalnızca siyasi iktidarı eleştirdikleri için dahi terörist olmakla suçlanmakta, mahkûm edilmektedir.
Cumhuriyet, sözlerinden ve fikirlerinden ötürü mağdur olmuş herkesin “kimsesi” olmak zorundadır. Bu bağlamda Cumhuriyet, kanıyı tabir özgürlüğünün, basın özgürlüğünün, din ve vicdan özgürlüğünün garantisi olmak zorundadır.
Cumhuriyet, kamu ihalelerinde yandaş uygulamaların mağduru olmuş iş insanlarının “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, kamu ihalelerinde şeffaflığı sağlamalı, kamu harcamalarında savurganlığı önlemelidir.
Cumhuriyet, hesap vermekten kaçanlara karşı, hesap vermekten, denetlenmekten kaçınmayanların, hesap sormaktan korkmayanların “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, etnik, dinî ve mezhepsel bir körlükle kurulmuştur. Hasebiyle kimseye, etnik kökeni, dini ve vicdani inanışı, mezhepsel farklılıkları nedeniyle ayrımcılık yapılamaz, birebir münasebetlerle ayrıcalıkta bulunulamaz.
Cumhuriyet, etnik, dinî ve mezhepsel farklılıkları nedeniyle ayrımcılığa uğradığını düşünen herkesin “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, efendilikten uzaklaştırılan köylümüzün “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyetin kuruluşunda köylülerimizin her cinsten fedakârlıkları vardır. Bu nedenle Mustafa Kemal Atatürk tarafından Türk köylüsü milletin efendisi olarak kabul edilir. Meğer bugün çiftçilerimiz açlığa mahkûm edilmiş, tarlalarından koparılmıştır.
Cumhuriyet, savaş meydanlarında kazanılan zaferlerin, iktisadi zaferlerle taçlandırılmasının en değerli desteğidir. Lakin kalıcı iktisadi zaferleri sağlayacak olan katma bedeli yüksek eser üretme maksadından büyük bir süratle uzaklaşılmıştır. Uzun yıllar beton iktisadına dayalı modelin geldiği nokta ağır bir ekonomik buhrandır.
Cumhuriyet, en kısa müddette ihracat odaklı ve katma kıymeti yüksek üretimi hedefleyen fakat istedikleri takviyesi alamayan sanayicimizin, üreticimizin “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, adil bir vergi siyaseti ve gelir dağılımındaki eşitsizliğini giderici başka siyasetlerle dar gelirlinin, işçinin, alın terinin karşılığını alamayanların “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, açlık hududunun altında aylık alan milyonlarca emeklinin “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, taşeron çalışanların, kahveci esnafının, kuryelerin, apartman vazifelilerinin, sıhhat işçilerinin, güvenlik güçlerinin, şehit ve gazilerin “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, tek bir çocuğunu dahi yatağa aç sokuyorsa Cumhuriyet olma vasfını kaybetmiş demektir.
Cumhuriyet, yatağa aç giren çocuğun, çocuğu yatağa aç giren annenin ve babanın “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, özgürce üretmek ve özgürce sergilemek, sahnelemek isteyen tüm sanatkarların, muharrirlerin, yayınevlerinin, sinemacıların, gazetecilerin, düşün insanlarının, tabiat ve hayvan hakları savunucularının “kimsesi” olmak zorundadır.
Cumhuriyet, yine mazlum milletlerin “kimsesi” olmak zorundadır.
Özetle Cumhuriyet, daima birlikte huzur içinde yaşayacağımız bir Türkiye’nin inşa edilmesidir. Kimsenin kendisini sahipsiz hissetmediği Türkiye’yi inşa ettiğimizde Mustafa Kemal Atatürk’ün “Cumhuriyet özellikle kimsesizlerin kimsesidir” kelamına mana kazandırmış oluruz. Bu yıl Cumhuriyetin ilanının 97. yılını kutlayacağız.
Cumhuriyetin 100. yılına yalnızca üç yılımız kalmış olacak. Unutulmasın ki Cumhuriyet, demokrasiye yürekten bağlı Atatürk ve arkadaşları tarafından kuruldu. Bize düşen, Cumhuriyeti demokrasiyle taçlandırmaktır. Ben hiç kuşku duymuyorum ki, milletimiz birinci seçimlerde tercihini, 100. yılında Cumhuriyetimizi demokrasiyle taçlandırmaktan yana kullanacaktır. Böylece çok kısa bir mühlet içinde geniş bir toplumsal mutabakatla hazırlanmış, darbe hukukundan arındırılmış, her türlü vesayetten uzak; cumhurbaşkanının mutlak tarafsızlığını, kuvvetler ayrılığı prensibini temel alan yeni bir anayasaya kavuşacağız.
Cumhuriyet, tam manasıyla ve eksiksiz olarak, kendisini geçmişte kimsesiz hisseden herkesin “kimsesi” olacak. Son bir kelam olarak yine anımsayalım: “Tifodan kırılan kentler, sakinleri hastalığa mahkûm olmuş kasabalar, kuşağı kesilmiş köyler vardı; şehitlerimizin üzerlerinde akbabalar dolaşıyordu; 400 bin asker hastalıktan ölmüştü; ordudaki sıtma olayı yüzde 40 seviyesindeydi” fakat Cumhuriyeti ilan etmeye hazırlanan Meclis, Anadolu’ya en kısa müddette hekim göndermenin de arayışı içindeydi.
O güç şartlarda Cumhuriyeti kuranlar hiçbir vakit ümitsizliğe teslim olmadı. Bizlerin de ümitsizliğe kapılma hakkı yok. Cumhuriyetimizin 97. yaşı kutlu olsun. İkinci yüzyıla giderken Cumhuriyetimizi demokrasi ile taçlandıracak ve Cumhuriyetimiz gerçek manada kimsesizlerin kimsesi olacaktır… Bunu biz, daima birlikte başaracağız…”
Gazete Duvar