Türkiye’nin 93. Akademi Ödülleri’nde adayı Güney Kore imali “Miracle in Cell No. 7″den uyarlanan ve Mehmet Ada Öztekin’in direktör koltuğuna oturduğu “7. Koğuştaki Mucize” sineması oldu. Uyarlama sinemanın Oscar’a aday gösterilmesini sinema müellifleri kıymetlendirdi.
Şenay Aydemir: Yabancı lisanda en iyi sinema Oscar adaylıklarında son yıllarda üç büyük şenlikte gündem olan sinemaların yükü açık orta hissediliyor. Yani Cannes, Berlin ve Venedik öne çıkıyor. Son yıllardaki sinemalara bakarsak Parazit (Cannes), Roma (Venedik), Harika Bayan (Berlin) liste uzayıp masraf. Bizdeki Oscar komitesinin özelikle dal ve bakanlık ögeleri en çok izlenen, en fazla ağlanan sinemanın ödül alacağı üzere öngörüleri oluyor ortada nedense. “Kelebeğin Rüyası” ve “Ayla” üzere… Meğer Bakanlık iyi direktörleri cezalandırmayı bırakıp onlara takviye olmaya devam ederse hem bu üç büyük şenlikte olma bahtı artar hem de tahminen Oscar’da ses getirecek bir gelişme yaşanır…
‘HEM GİŞE SİNEMALARINDA HEM DE DİZİLERDE UYARLAMALAR GEREĞİNDEN FAZLA ÇOĞALDI’
Burak Göral: Aslında şöyle bir acı gerçekle de karşı karşıyayız: Son yıllardaki sinema üretimimizde nicelik artışına rağmen nitelik olarak birebir oranda bir yükseliş göremiyoruz. Aslında sansür ve otosansürün bu türlü ağır yaşandığı ülke sinemaları yaratıcılık atağına geçer. Alegorik kıssalar anlatan sinemalar ve sinema çeşitleri çoşar. Öbür bir şey anlatıyormuş üzere yapıp asıl sıkıntısını daha derinlere gömen çok okumalı sinemalar artar. İran üzere Ortadoğu ülkelerinin sinemalarında ya da birtakım Güney Amerika ülkelerinin sinemalarında bunlar daima göründü ve yaşandı. Fakat bizde tam aksine bir kaçış kelam konusu. Hem gişe sinemalarında hem de dizilerde uyarlamalar gereğinden fazla çoğaldı.
Kısaca şenlik sineması diye yetersiz bir tarifin içine sıkıştırdığımız bağımsız sinemalar ise kendi kulvarlarında muhakkak temalar içinde sıkıştı kaldı. Haliyle elimizdeki sinema toplamı bu türlü tertiplerde bizi çok tatminkâr seçimlere götüremiyor birçok vakit.
Akademi ödüllerinin en iyi sinemaları her sene aslında bu kategoride yarışıyor. Bizim bu kategoride öteki ülke sinemalarının çok güçlü örnekleriyle yarışabilecek, “Bir Vakitler Anadolu’da” üzere hem sinema sanatına hem de üniversal problemine son derece hakim sinemaları daha çok üretebiliyor olmamız lazım.
Elbette bu türlü bir sorun var olsa da; öteki ülkelerde de uyarlanarak suyu çıkarılmış bir yabancı sinemanın uyarlamasını bu toplamın içinden seçip göndermek ‘bizde özgün öykü kalmadı, bunu verelim’ demek üzere bir manaya geliyor ister istemez. “7. Koğuştaki Mucize” öbür örneklerine nispeten iyi yerelleştirilmiş olsa da sinemanın sanat tarafından çok, gişe sineması formüllerine yaslanmasından ötürü yüksek bir seyir grafiği yakalamış bir uyarlama olduğu için de bu türlü bir müsabakanın yapısına çok uygun bir sinema değil maalesef.
Kerem Bumin: Ben açıkca Şenay üzere birçok eleştirmen arkadaşımdan çok farklı düşünmüyorum. Yani aday sinemamız bir remake olmasaydı daha iyi olurdu. Lakin bir yandan da büsbütün anlaşılabilir bir seçim… Sinema sonuç olarak çok ilgi çekmiş ve bir remake olsa da üniversal hususları işleyen bir üretim. Üstelik Oscarlar genelde zihinsel yahut bedensel engelli karakterleri muvaffakiyetle canlandıran oyuncuları ve sinemaları daha çok severler. Bir de Oscar komitesinin gençlestiğini ve kısmen değiştiğini düşünürsek (Parazit sinemasının büyük başarısı bunun bu kanıtı) bence bir ‘author’ sineması yerine çok daha ilgi çekmiş bir sineması Oscar yarışına koymaları daha mantıklı.
‘OSCAR’A UYARLAMA BİR SİNEMASI GÖNDERMEK SİNEMA BÖLÜMÜNÜN GELDİĞİ NOKTANIN ÖZETİ’
Utku Ögetürk: Hakikat yerden tartışmak gerekiyor diye düşünüyorum aslında bu mevzuyu. Buradaki hakikat tartışma konusu, bu sinemanın bir Güney Kore uyarlaması olması değil de Türkiye’deki üretimin ne noktada olduğuyla alakalı bir durum. Yani Türkiye sinemasının en azından şu anki düştüğü durum itibariyle Oscar’a aday adayı, çok da yüksek ihtimalle aday olmayacak bir sineması, bir de uyarlama olan bir sineması göndermek sinema dalının geldiği noktanın özeti üzere bir durum. Bunu yalnızca bağımsız ya da ana akım olarak kıymetlendirmek gerekmiyor. SİYAD’ın da kendi seçtiği ve resmi olarak açıkladığı bir sinema var. Ama yıl geneline baktığımız vakit esasen hangi sinemayla başvurursak başvuralım bir bahtımız yokmuş üzere gözüküyor. Bu sebeple de bu Oscar’a gönderilme konusunda biraz kendimize dönüp, aynaya bakıp aslında kendi sinemalarımızı tartışmaya açmamız gerektiğini düşünüyorum.
Faruk Karaçay: Son Oscar mükafatını Güney Kore’nin Parasite sineması alması tesirli oldu sanırım bu seçimde. Tahminen buradan tutturuz üzere bir anlayış bu.. Milletlerarası yemek yarışına mantı- kebap üzere kendimize özel eserler varken, yarışa pizza ile katılmaya benziyor. Benim asıl merak ettiğim başvuran sinemalar ortasında bu sinemaya oy veren temsilciler kimler? SİYAD temsilcisi Ali Ulvi Uyanık seçimini açıkladı, öbürleri de açıklasın.
Gazete Duvar
