ANTALYA – “Tırmanmak daha birinci andan itibaren beni ele geçiren, beni saran bir şey oldu. Birinci tırmanış deneyimi ruhumda güya bir iç patlamaya neden olmuştu. O an nasıl olduğunu bilemesem de bu işin hayatımın geri kalanını değiştireceğini anlamıştım.” Muvaffakiyetle K2’ye tırmanan birinci bayan olan Polonyalı dağcı Wanda Rutkiewicz’in ‘A Caravan of Dreams’ isimli kitabında yer alan bu kelamlar ile tutkusunu özetleyen İsmet İnan, dağlarda tam vakitli rehber olarak çalışan ülkemizdeki tek bayan rehber. Köylerde bol yürüyüş ve bol tabiat ile büyüyen İsmet İnan, evvel hemşirelik, daha sonra Londra’da lisan eğitimi ve dış ticaret alanlarında çalıştıktan sonra tabiata, dağlara tekrar kavuşmuş. “Erkeklerin çoğunlukta olduğu bir alanda birden bir bayan rehberin çıkması rekabet yarattı. Bu durum maalesef birtakım erkek meslektaşlarımı çok keyifli etmedi. Başlarda beni pek istemediler diyebilirim” diyen hatta çeşitlerine gelenlerin de şaşkınlığına sebep olan İnan, artık kendisini ispatlamış bir isim.
‘ÇOCUKKEN DE KÖYLER ORTASI YÜRÜRDÜK’
Nerede doğdunuz? Köy çocuğu musunuz, yoksa kentte mi büyüdünüz?
Amasya’da babamın öğretmenlik yaptığı bir köyde doğdum ve dokuz yaşıma kadar babamın çalıştığı öbür köylerde büyüdüm. Sonra Amasya merkeze taşındık ve ben bu taşınmayı hiç istemedim.
Tabiatla nasıl bir münasebeti olan çocuktunuz? Köy hayatına dair neler hatırlıyorsunuz?
Bu köylerin kimilerinin yolları kardan kapanıp araç gidemediği için yahut yazın da köye çok az otomobil gelip gittiği için köyler ortası yolları annem, babam ve kardeşlerim bazen yürürdük. Bazen de annem ve babam yürürken biz kardeşlerim ile at yahut eşek sırtında gittiğimizi hatırlıyorum. Bu seyahatler kaç saat sürerdi, ne kadar uzundu bilemiyorum lakin sevdiğimi ve eğlenceli bulduğumu hatırlıyorum.
Gelecekte rehber olacağınız o vakitten belliymiş…
Yani o vakit ismi trekking (doğa yürüyüşü) olmasa da ben daha o yıllarda ailemle birlikte dağlarda, zirvelerde köyler ortası yollarda yürüyordum. Sanırım kondisyonumu o yıllara borçluyum (gülüyor).
‘HER VAKİT SPORU SEVDİM’
Köyde bir çocuğun günü nasıl geçer, neler yapardınız?
Köydeyken bahçede, ağaçlara tırmanarak yahut ağaçların altında uyuyakalarak çok vakit geçirirdim. Konutumuza yakın kız arkadaşım az olduğu için erkek kardeşlerimle ve öteki çocuklarla birlikte futbol ve saklambaç üzere oyunlar oynardım.
. Kente taşınınca alışılmış bütün bunlar değişti. Okulda spor yaptınız mı hiç?
Babam sporu seven biriydi ve bize de sevdirdi. İlkokulda koştum, lisede voleybol oynadım. Vücut eğitimi, en sevdiğim dersti ve heyecanla girerdim. O nedenle yıllar sonra İstanbul’da yaşamak bana çok güç gelip kendimi tabiata, dağlara atabildiğimde güya çocukluğumdaki o memnun günlere döndüm ve tahminen o nedenle dağlarda çok memnunum ve bu işi hiç bırakmak istemiyorum.
GECE EBE-HEMŞİRE GÜNDÜZ ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİSİ
Fakat birinci mesleğiniz hemşirelik. Nasıl oldu bu?
Hemşireliği sevmiyordum, en başından hemşirelik okuluna gitmek istemedim aslında. Ortaokulun sonunda imtihan deneyimim artsın diye girdiğim bir imtihanda bu okulu devlet parasız yatılı okulu olarak kazanınca annem gitmem için çok ısrarcı oldu, aslında zorladı. Anneme nazaran; bir kız çocuğu için liseden mezun olur olmaz meslek sahibi olma ve çabucak işe başlama imkânı çok pahalıydı. Ancak ben toplumsal derslerde daha başarılı bir öğrenciydim. Hemşirelik değil tıbbın öteki alanlarını da meslek olarak pek istemezdim.
Annenize karşı çıkmadınız mı?
Çıktım ancak ikna edemedim. Yatılı olarak dört yıl ebe-hemşirelik okulunda okudum lakin aklımda okulun sonunda daima üniversite imtihanına girip öbür bir kısım okumak ve birinci fırsatta hemşirelikten istifa etmek vardı. Mezun olduğum yıl üniversitede Maliye kısmını kazandım fakat 15 gün sonra da çalışmaya başladım. Hemşire-ebe ve öbür sıhhat çalışanları gece nöbetleri tutmak zorunda olduğu için bizlere geceleri çalışıp gündüz üniversiteye gitme hakkı hastane idareleri tarafından veriliyordu. Bu formda bir yıl çalıştıktan sonra İzmir’de geceleri ebe-hemşire olarak çalışıp gündüzleri üniversiteye gittim.
MALİYE, LONDRA, DIŞ TİCARET
Toplumsal derslerde daha başarılı olan birisi için maliye de enteresan bir seçim olmuş.
Maliye kısmı de aslında çok benim seçimim değildi. Üniversite tercih sıralamasında 15 toplumsal kısım tercih etmişsem, tek bir tane Türkçe-matematik tercihi vardı, bahtıma o kısmı tutturabildim. Maliye de çok matematik ve hesap kitap yüklü bir kısım, sayıların ortasında boğulacağım bir işi de istemedim. Şayet bir yabancı lisan öğrenirsem maliye diplomamla bir arada farklı iş seçenekleri imkânım olur diye düşündüm ve Londra’ya gittim. İngiltere’de İngiliz ailelerin yanında yaşayıp çocuklara bakarak lisan okuluna gittim. Aupair’lik denilen bu metot hem ekonomik hem de inançlı idi.
Londra’dan dönünce dış ticaret alanında çalışıyorsunuz. Dağcılık sporuna nasıl başladınız?
İstanbul’da iş ve hayatın gerilimi bana çok ağır gelmeye başladığı bir periyotta biraz nefes alabilmek için kendime İstanbul dışına çıkabileceğim bir hobi arayışına girdim. O vakit evvel kaya tırmanışına, sonra da bir dağcılık kulübü ile tabiat yürüyüşlerine ve dağlara gitmeye başladım. Dağcılık kulübünün yeri iş yerime ve meskenime çok uzak olmasına karşın birinci gidişten sonra bana sunduğu dağlara gidebilme imkânını o denli sevdim ki kesintisiz üç yıl her hafta toplantılara ve eğitimlere gittim.
. Birinci çıktığınız dağı hatırlıyor musunuz?
Eğitim için gittiğimiz birinci dağ Uludağ idi ve yalnızca kış kampı yaptık. Birinci doruğuna çıktığım dağ ise Erciyes idi ve yeniden kışın karda oldu bu.
‘DAĞLARDA KEYİFLİ OLDUM’
Bu spor nasıl bir tutku haline geldi?
Dağlardayken birinci gittiğim anda gerecim yetersiz, deneyimim ve bilgim az olmasına ve oldukça eziyet çekmemize karşın çok memnun olduğumu hissettim. Zira daha birinci gidişimden itibaren dağda, yüksekte fiziki kondisyonumun çok iyi olduğunu ve karda bata çıka saatlerce yürüsek de bu işi iyi yapabildiğimi fark ettim. Beni memnun eden, tahminen bir çeşit sportif faaliyeti, fiziki bir aktiviteyi başarabilmekti lakin bu aktivitenin tabiatta, dağlarda oluşu çocukluğumdaki ailemle yaptığımız yürüyüşlere götürüyordu beni güya. Yani kentte bir spor salonunda olsa bu sportif aktivite güya o kadar memnun olmazdım. Bu nedenle dağlara gitmek, hiç bıkmadan gitmek, bir anda benim için bir tutku oldu.
YENİ MESLEK: DAĞ REHBERLİĞİ
Ve hooop yeniden meslek hayatınızda acayip bir değişiklik yapıyorsunuz ve rehberliğe başlıyorsunuz. Hobini işine çevirmeye nasıl karar verdiniz?
Ülkemizdeki 3 bin metre üzeri, 4 bin metre ve Ağrı Dağı ve yurt dışında 5 bin metrelik dağlara gidip daha yüksek dağları denedikçe ve her seferinde de yüksek irtifanın tesirlerine karşın hala fiziki kondisyonumun, akciğerlerimin iyi durumda olduğunu, dağlarda iken ortalamanın üstünde süratli olabildiğimi görmek, beni 7 bin metreler, 8 bin metreler üzeri dağları hayal etmeye yönlendirdi. Lakin bu kadar yüksek dağlara gidebilmek için üç hafta ile iki ay ortası vakte gereksinim duyulur ve iş yerinden bu kadar vakti müsaade almak çok sıkıntı hatta imkânsızdır. Himalayalar’da yüksek dağlara ve en değerlisi bir gün Everest Dağı’na tırmanmak, istediğimde işimin bana mahzur olacağını görüp işimi değiştirme kararı verdim. Dağlarda çalışma imkânlarını araştırırken bir arkadaşım aracı oldu, dağ ve tabiat yürüyüş çeşitleri satan bir acente beni işe almayı kabul etti. O yıllarda artık İstanbul’da yaşamaktan da çok mutsuzdum ve İstanbul’dan Antalya’ya taşınmak bana hiç sıkıntı gelmedi. Böylelikle dağlarda çalışırken o sevdiğim dağlarda bol bol vakit geçirecek ve hem de ilerdeki yüksek dağ planlarım için idmanlı olacaktım.
. Beyaz yakalılıktan yakasızlığa geçiş nasıldı?
Beyaz yakalı olarak çalışırken de biraz sıra dışı ve karşıt birisiydim. Dayatma ve kurallardan çok hoşlanmam. Tabiat ve dağ tiplerinde çalışmak mantıklı kurallar dışında sizi daha özgür bırakan bir alan. Dağ rehberi, küme üyeleri için karar alan, inisiyatif kullanan birisi ve tipe gelmiş bireylerin hem iyi bir tatil yapmasını sağlamaya çalışırken hem de onların can güvenliğinden sorumlu oluyorsunuz. Bu sorumluluklar benim biraz ebe-hemşirelik yıllarımdan alışık olduğum mevzular ve çabuk alıştım. Rehberlik ettiğim bireylerin dağlardaki kendi hayallerini gerçekleştirmelerine yardım ederken bir taraftan da onlara tabiattaki çiçeklerden, kuşlardan, ağaçlardan bahsetmek hoşuma gitti.
‘AZLA YETİNİR OLUYORSUNUZ’
Kişiliğinizde, günlük hayatınızda, alışkanlıklarınızda neler değişti? Evvelki hayatınızdaki “gereksiz” olarak gördüğünüz şeyler neler oldu?
Bu iş sonrasında konutumda ömrüm kolaylaştı ve lüksler azaldı diyebilirim. Hayatınızın birden fazla dağlarda geçiyorsa ve geceleri kolay köy meskenleri ve pansiyonlarda uyuyorsanız meskene dönünce de azla yetinir oluyorsunuz. Dağlarda olmanın tahminen bir negatif yanı, sakinliğe, az insan ile yaşamaya ve açık havaya o denli bir alışıyorsunuz ki, kente dönmek güç gelebiliyor ve kalabalıklar çekilmez oluyor. Bir çeşit tabiata dönüş oluyor zira. Binalar sizi artık korkutuyor.
En lüks harcamanız ne?
Yüksek dağlara gitmek dışında kıymetli hiçbir lüksüm yok hayatımda. Gerçi gruplarımla kurduğum iyi diyaloglar sayesinde onlarla bağlantıda devam ediyorum ve beni kendi ülkelerine davet ediyorlar. Bu sayede İtalya, İsviçre Alplerine, Chamoni’ye gittim ve küme üyelerimle onların ülkesindeki dağlara çıktık. Öteki türlü maddi olarak karşılayamayacağım dağ çıkışları idi bunlar. O nedenle keyifli oldum.
. Kendinizi zorlamayı sever misiniz?
Kendimi zorlamayı lakin beni heyecanlandıran ve ilgimi çeken bir mevzuysa severim.
‘SIFIRDAN ÖĞRENMEK İÇİN ÇOK ÇALIŞTIM’
Kendinizi bu alanda geliştirmek için neler yaptınız? Birinci yıllar nasıl geçti sizin için?
Kendimi çalıştığım işlerde -istemeden çalışmak zorunda kaldıklarımda da- geliştirmek ve en iyisini yapmak için uğraştım. İş etiği ve ahlâkı gereği, işinde iyi olmayı önemserim zira. Siz bir işe isteyerek girmemiş olabilirsiniz fakat hizmet ettiğiniz kişi bu nedenle berbat hizmet almayı hak etmez. O nedenle şayet beni işimde geliştirecek bir fırsat varsa onu değerlendirdim daima.
Birinci işe başladığım acente ile çalışma imkânı, benim için hayatımda bir dönüm noktası oldu. Zira ben her ne kadar istesem de çalışma alanında bu kadar farklı bir alana geçiş zordur ve hatta mümkün olmayabilirdi. İş bulamayabilirdim yahut başlayıp başarısız olabilirdim. Lakin ben yürek ettiğim için tahminen kapılar bana açıldı ve birinci çalıştığım acente benim bu işin mutfağını öğrendiğim, hem nasıl iyi bir tıp rehberi olunur hem dağlarda tıp programları nasıl hazırlanır ve nasıl satılır hepsini öğrendiğim yer oldu. İşverenim ve iş arkadaşlarım ile ülkemizde çeşit yaptığımız dağların rotalarını, yürüyüş parkurlarını tek tek gezerek dört yıl boyunca öğrendim, kayıt tuttum. Hiç kayak yapmayı bilmiyorken iş için gerektiği için tıp kayağı yapmayı öğrendim mesela. Ülkemizde rehber olarak çalışan dört-beş şahıstan birisi ve tek bayan tıp kayağı rehberi oldum. Ben rehber olarak işe başladığımda ülkemize tıp kayağı için fazlaca yabancı küme geliyordu. Onlara dağları bilen ve dağlarda kayabilen mahallî rehber vermek çalıştığım acentenin çok önemsediği bir husustu. Güzel bir dağ rehberi olmayı en iyi öğrendiğim öteki bir avantajım da Avrupa’dan gelen dağ rehberleri ile birlikte çalışmak diyebilirim. Onlardan çok şey öğreniyorsunuz mesleksel incelikler hakkında. Bu beni dağlarda bilhassa cins kayağı rehberliği konusunda çok eğitmiştir. Sıfırdan öğrenmek için çok çalıştım. Sonra da Turizm Bakanlığı’nın açtığı bir imtihan sonrası dört buçuk ay bir kurs ile ko-kartlı turist rehberi olmayı hak kazandım.
‘ERKEK MESLEKTAŞLARIM BAŞTA BENİ PEK İSTEMEDİ’
Kimlerden en çok dayanak gördünüz? Mesela anneniz ve babanız…
Dağlarda rehber olarak çalışmaya başlama kararımda en başta beklemediğim biçimde ailemden dayanak gördüm. Ailem, “Kadın başına dağlarda çalışmak da nedir” deyip karşı çıkabilirdi ancak yapmadılar. Bu benim için çok kıymetlidir. Birinci çalışmaya başladığım acentedeki işverenim Yüksel Yılmaz, çalışma arkadaşlarım takviye oldu ve bana iş öğretme konusunda ellerinden geleni yaptılar. Birebir vakitte Demavend Travel’da işverenim ve iş arkadaşlarım da bana çok dayanak oldular.
. Pekala ya köstek olanlar çıktı mı? Bir bayan olarak cinsiyetçi yaklaşımlarla karşılaştınız mı?
Köstek olanlara isim veremem lakin erkeklerin çoğunlukta olduğu bir alanda birden bir bayan rehberin çıkması rekabet yarattı. Bu durum maalesef kimi erkek meslektaşlarımı çok keyifli etmedi. Başlarda beni pek istemediler diyebilirim. Fakat vakitle benim kararlılığımı ve bu işi çok severek yaptığımı görünce herkes daha çok yardımcı oluyor artık.
‘YABANCILAR BENİ GÖRÜNCE ŞAŞIRIYOR’
Pekala ya cinslere gelenlerin reaksiyonları nasıl? Onlarla nasıl diyaloglar yaşadınız?
Küme üyelerimle genelde diyaloğum iyidir. Zira en başından beri çalışmak istediğim alan, toplumsal marifetlerimi kullanabildiğim, insan bağlantılarının kıymetli olduğu bir mesleği yapıyorum artık ve bu hususta iyi olduğumu düşünüyorum. Rehberlik ettiğim kümeler çeşitlere nazaran oldukça değişiklik gösteriyor; gelen reaksiyonlar ve diyaloglar da ona nazaran değişebiliyor. Yurt dışından gelen yabancı müşteriler, cins yürüyüş tipi da olsa, dağ çeşidi da olsa Türkiye’de bir bayanın erkeklerin hâkim olduğu bir alanda çalışıyor olmasına şaşırıyorlar. Bu Türkiye’ye dair bir algı sanırım, bayanları daha çok meskenlerde yahut daha klasik işlerde görmeyi bekliyorlar.
Gelen müşterilerin birden fazla erkek mi oluyor?
Evet, zorluk derecesi yüksek dağ tipleri, bilhassa tıp kayağı cinslerinde erkek müşteri yükte oluyor. 10 bireyde bir yahut en fazla iki-üçü bayan oluyor. Kümesinin tamamının erkek olduğu kümeler daha çok geliyor.
Onlarda bir önyargı oluyor mu?
Evet, bu cins kümelerde benim fiziki olarak kâfi olup olamayacağıma dair çok önyargılı ve kuşkucu yaklaşımlar maalesef yaşanabiliyor. Bu bilhassa daha eski nesil ve yaşlı şahıslarda oluyor zira onlar daha muhafazakarlar. Yabancılar da kendi ülkelerinde bile bayan dağ rehberi hiç görmemiş olabiliyorlar.
. ‘ERKEKLERİN BENİMLE YARIŞA GİRMESİ BENİ EĞLENDİRİYOR’
Bu bahiste yaşadığınız enteresan olaylar var mı?
Bana direkt “Bizi dağa sen mi çıkaracaksın?” diye kuşku ile soran bir yaşlı Avusturyalı’nın çeşit bitişinde hürmet ile elimi öptüğünü hiç unutmam mesela. Neyse ki gençler daha alışıklar buna ve çoğunluğu gelmeden evvel ismimi internetten araştırıp gelmiş oluyorlar, toplumsal medya hesaplarıma ulaşıyorlar ve tıp kayağı çıkışlarımın fotoğraflarını, Himalayalar’da 8 binlik dağa tırmanmış olduğum üzere kıymetli referansları görüyorlar. Böylelikle diyaloglar daha iyi gelişiyor.
Daima kendinizi ispatlamak zorunda hissediyor musunuz?
Genel olarak hayır. Zira işimi olağan olarak yaptığımda cinsin sonunda bana kuşku ile yaklaşan müşteri, beni ve yeterliğimi görüyor. Benimle yarışa giren erkek müşterilerim de oluyor mesela ve bu beni eğlendiriyor. Bizim dalda müşterilerden gelen feedback’ler (geri bildirimler) çok kıymetlidir ve bunlara nazaran iş alabilirsiniz yahut iş bulabilirsiniz. Bu geri bildirimleri referans olarak kullandığım için bir şeyi kanıtlamak durumunda kalmıyorum. Yurt dışındaki acentelerden de iş teklifi aldım ve bundan gurur duydum zira rehberliğin mesleksel standartları bizde ve batıda çok farklı.
‘DAĞLARDA GÜÇLÜYÜM VE HIZLIYIM’
Sizin de dediğiniz üzere kimi iş kollarında yalnızca bayan olduğunuz için beşerler “işi erkeklerden daha berbat yapıyorsundur” önyargısıyla yaklaşıyor. Bazen de kas gücü ve dayanıklılık nitekim değerli olduğu için sahiden bu durum bayanları biraz daha zorluyor. Bu hususta genel olarak kanılarınız neler? Çeşit kayağı rehberliğini bu açıdan nereye koyuyorsunuz?
Evet, genel olarak dağ rehberliği de bu türlü bir meslek, yani fiziki güç ve yerdeki, dağdaki kondisyonun çok kıymetli görülmesinden ötürü güya bayanlar yapamaz üzere düşünülüyor. Bu, dağcılık sporu için de bu türlü. O nedenle daha az bayan dağcı, tırmanıcı var yahut bayanları başarılı tırmanışlarda daha az görüyoruz. Tıp kayağı ve genel olarak dağ rehberliği bir bakıma evet fiziki güç istiyor. Zira o denli bir spor ki, sizin gücünüzün dışında, yüksek irtifanın tesirleri giriyor işin içine. Kentte güçlü olmak dağda yetmiyor; yüksek irtifada güçlü olmak, süratli olmak gerekiyor. Kümeden birisine bir şey olursa o kişiyi sırtınızda taşıyamazsanız bile haber vermek için fazladan bir yolu koşup gitmek, fazladan yükseklik çıkabilmek ve süratli olabilmek değerli. Yahut cins kayağı çeşitlerinde rehber olarak yarım metre, bir metre karda iz açmanız gerekiyor. Kümeden birisi kendisini iyi hissetmiyorsa çantasını sizin taşımanız gerekiyor. Yani fiziki olarak hakikaten güçlü olmak durumundasınız. Fakat bu erkek olsanız da, bayan olsanız da gerekiyor ve birçok erkek dağcı yahut dağ rehberi de bu söylediğim durumlarda gereğince güçlü olamayabilir. Dağ rehberliğinde güçlü olmanın yanında, rota ve çığ bilgisi, hava durumunu değerlendirebilme yeteneği vs. üzere öbür yetiler de gereklidir. Siz iyi bir rehberseniz çok güçlü olmasanız da bu işi yapabilirsiniz lakin güçlüyseniz işinizde daha iyi olabilirsiniz. Ben ne keyifli ki, genetik olarak ve daima spor yapmış birisi olarak, dağlarda güçlüyüm ve süratliyim. Bu biraz Allah vergisi ve dağlara sık sık giderek bunun üzerine koydum sanırım.
. TEK BAYAN REHBER
Türkiye’de dağlarda tam vakitli rehber olarak çalışan tek bayan rehbersiniz, pekala kaç erkek var?
Bunu ben de bilmiyorum ancak yaklaşık dağ cinsleri yapan 10 acente var üzere, her birinin en az beş rehberi vardır. Yaklaşık 100 tane denilebilir ancak burada sayı vermek güç. Dağlarda çalışan bir avuç insan olarak biz birbirimiz biliyoruz. Daima çalışan, yani mesleği yalnızca dağ ve tabiat tiplerinde rehberlik olan kişi sayısı çok az lakin Dağcılık Federasyonu’ndan mihmandarlık yahut hatta yürüyüş rehberliği denilen 10 günlük bir kurs alan herkes de “Ben dağ rehberiyim” diyor bu ülkede. Onlar hafta sonları yürüyüş cinsleri yaptırıyorlar yalnızca. Ağrı Dağı’nda resmi olarak mihmandar alma mecburiliği olduğu için yazları para kazanmak için çalışan dağcı arkadaşlardan tut, Doğubeyazıtlı mahallî çeşit yapanlar da kendilerine nazaran rehber. Fakat öteki hiçbir dağa gitmemişlerdir hayatlarında. Benim üzere ülkemizdeki tüm dağ bölgelerini bilen ve hepsinde tıp yapan rehber çok az. Tahminen 10-15 kişi, haydi diyelim 20-30 kişi olsun. Çeşit kayağında da birebir, beş yahut altı kişi her dağ bölgesine gidebilir.
Avrupa’da durum nasıl?
Avrupa’da benim gördüğüm bayan rehber sayısı yüzde beşi geçmez diye kestirim ediyorum. Elimde kesin bir bilgi yok.
DAĞ VE ULTRA ARA KOŞULARI
Kondisyonunuzu ve dayanıklılığınızı geliştirmek için ekstra hangi sporları yapıyorsunuz?
Aslında kondisyonumu ve dayanıklılığımı geliştirmek için yalnızca çokça dağlara gidip dağ cinslerine öncelik veriyorum. Şayet seçme talihim varsa, daha kolay ve konforlu olan yürüyüş tipi yerine, dağ tipini tercih ederim mesela. Bu formda zati gereğince iyi bir kondisyon gelişti ve ek olarak bir şey yapmaya ne vakit kalıyor ne de gerek oluyordu. 2016’da bu esasen sahip olduğum kondisyonuma güvenerek dağ ve ultra aralık koşularına başladım ve hiç ek idman yapmadan koştuğum her koşuda bayanlarda birinci üçe girmeyi başardım ve bilhassa yüksek irtifa içeren yarışlarda toplam katılanlar ortasında birinci 10’a birinci 20’ye de girebilmeyi başardım. Bu da benim dağlarda çalışmamın bana doğal idman sağladığı teorimi ispatlamış oldu. Fakat sonraları koşulardan keyif almaya başladım ve yarışlarda daha keyif alarak koşabilmek için vakit buldukça koşu idmanı yapmaya başladım. İdmansız yarışa katılmak iyi derece elde etsem bile, uzun ara koşmaya alışık olmayan kaslarda çok ağrı yapıyor zira. İdmanlar daha çok bunu azaltmak sakatlıklar yaşamamak için.
‘SAKİNLİK VE MONOTONLUK BANA NAZARAN DEĞİL’
Rehberlik yapmadığınız vakitlerde hayatınız nasıl geçiyor?
Rehberlik yapmadığımda konutumda olmayı çok seviyorum. Meskene dönünce kısa müddet için sakin ve tembel bir hayat isterim. Lakin şayet konutta kalma mühleti uzarsa dayanamayıp çabucak kendimi dışarı atarım. Koşu, yürüyüş yahut arkadaşlarımla dağlara giderim. Sakinlik ve monotonluk bana nazaran değil. Artık kaya tırmanmaya başladım. 2016’ya kadar çok ağır çeşitlerim olurdu ve diğer hiçbir şeye vakit ayıramazdım. Yalnızca meskene gelip çamaşır yıkayıp bir sonraki çeşide giderdim. 2016 sonrası ülkemizde politik gelişmeler nedeniyle turizm berbat etkilendi ve uzun mühlet işsiz kaldım. 2019’da tam düzelirken korona virüsü salgını tekrar turizmi vurdu. Ben de bu ortalar daha evvel yapamadığım şeylere vakit ayırıyorum. Kaya tırmanışı, esasen rehberlik için bana çok faydası olan bir spor. Bu mevzuda kendimi geliştirmek istiyorum. Arkadaşlarımla koşmayı, yüzmeyi seviyorum.
Gazete Duvar
